Na zasijedanju Komunističkog informacionog biroa u Bukureštu 28. juna 1948. godine, Josip Broz Tito i rukovodstvo KPJ optuženi od strane SSSR-a i komunističkih partija istočnoevropskih zemalja za okretanje ka imperijalistima, što je rezultiralo raskolom u komunističkom bloku i brojnim montiranim sudskim procesima na obje strane.

Komunistički informacioni biro, skraćeno Informbiro, nastao je 1947. godine kao nalednik Kominterne, međunarodne komunističke organizacije koja je raspuštena 1943. godine pod pritiskom velikih sila.

Budući da su nakon Drugog svjetskog rata komunisti preuzeli vlast u više država u Istočnoj Evropi, sovjetski lider Josif Visarjonovič Staljin inicirao je osnivanje nove komunističke organizacije, preko koje bi SSSR mogao da sprovodi svoj uticaj na međunarodnom planu.

Predviđeno je da sjedište Informbiroa bude u Beogradu, gdje je održan prvi zvanični sastanak ove organizacije u decembru 1947.

Prvi nesporazumi

Prvi sukobi između Staljina i Tita počeli su već početkom 1948. jer je Staljin bio nezadovoljan planovima Tita i Georgi Dimitrova da stvore Balkansku federaciju.

SSSR je povukao svoje stručnjake iz SFRJ i između komunističkih partija dvije države krenula je oštra prepiska.

Sukob je kulminirao Rezolucijom Informbiroa, objavljenom 28. juna 1948. godine na kraju savjetovanja u Bukureštu.

KPJ je optužena za napuštanje komunističkih i marksističkih ideja i neprijatljski odnos prema KPSS.

Informbiro je pozvao "zdrave snage" u KPJ da se odupru rukovodstvu sa Titom na čelu i "skrenu Jugoslaviju sa buržoaskog puta".

Potpuni razlaz

U narednim mjesecima odnosi SFRJ i SSSR-a dramatično su se pogoršali.

Neki članovi KPJ, pa čak i visoki rukovodioci poput Andrije Hebranga i Sretena Žujovića otvoreno su stali na Staljinovu stranu.

S druge strane, izvjestan broj komunista i komunističkih lidera pokazao je veće razumijevanje za Tita.

Uslijedili su montirani sudski procesi na obje strane, a u SFRJ je formiran i kazneni logor za "informbirovce" na Golom otoku, ostrvu u Jadranskom moru u Kvarnerskom zalivu.

Vrhunac krize dostignut je u jesen 1952. kada je SSSR vrlo ozbiljno planirao oružanu intervenciju u SFRJ, a JNA se koncentrisala na istočnim granicama zemlje.

Rezultat ovog zaoštravalja bilo je okretanje Srbije Zapadu, sklapanje ugovora o vojnoj i ekonomskoj pomoći sa SAD, Britanijom i Francuskom, ali i seljenje osjetljivih grana industrije, pa i državnih arhiva u zapadni dio SFRJ.

Pomirenje

Tenzije između sukobljenih komunističkih partija splasle su nakon Staljinove smrti 1953. godine, a odnosi su otoplili tek 1956. kada je Staljinov naslednik Hruščov doputovao u zvaničnu posjetu SFRJ.  

Ipak, trajna posledica ovog razlaza je da SFRJ više nikada nije bila pod jakim uticajem SSSR-a i da su njeni građani uživali veće slobode od građana drugih zemalja u kojima su na vlasti bili komunisti.

Na mnoge koji su osuđeni na montiranim sudskim procesima ovo razdoblje jugoslovenske istorije ostavilo je trajnu traumu.

Desetine hiljada komunista hapšeno je tih godina, a navodno prosovjetsko djelovanje često je bilo samo izgovor za unutarpartijske ili lične obračune.

Informacioni biro je zvanično raspušten 17. aprila 1956. godine.

RTS