Evo tri godine poslije smrti prvog demokratskog premijera Srbije Zorana Djindjica i dvije godine pod vladavinom Vlade Zoranovog saborca iz 2000. Vojislava Kostunice, jos nije presudjeno ubicama i organizatorima tog gnusnog djela

Piše: Pero Simic/Nezavisne Novine

Evo tri godine poslije smrti prvog demokratskog premijera Srbije Zorana DJindjica i dvije godine pod vladavinom Vlade Zoranovog saborca iz 2000. godine, Vojislava Kostunice, jos nije presudjeno ubicama i organizatorima tog gnusnog djela.

Naprotiv, jos ih setaju i dovode na mjesto ubistva, mjesto gdje je Srbija stala i vratila se dvadest godina unazad, kako bi se serijske ubice, inace visoki policijski, odnosno drzavni funkcioneri, javno smijali naprednoj Srbiji koja je, kako stvari stoje, opet skrajnuta i pomalo u ilegali.

Vlada koja vise lici na “rogove u vreci” i njen premijer Kostunica posebno, uopste ne osjecaju ni moralnu ni bilo kakvu drugu odgovornost za sramno odugovlacenje ovog sudskog procesa. Pri tome premijer ne osjeca ni licnu nelagodu i obavezu da se ubice napokon kazne, ako nista a ono zbog DJindjiceve djece i supruge koji dobro znaju da Vojo bez Zorana nikad ne bi bio ovo sto jeste.

Izgleda da misli da je odobravajuci kucu Ruzici i djeci otkupio svoj grijeh, kao da Zoran nije zasluzio ne samo kucu, vec mnogo vise toga, a prije svega da se ubice i organizatori kazne. Posebna je prica o tome sto su, odugovlaceci ovaj proces, mangupi iz Kostunicinih obavjestajnih i drugih redova vjesto iz price o ubistvu DJindjica izvukli inspiratore ovog, za svakog zdravorazumskog covjeka, potpuno politickog ubistva. To najbolje govori i neki dan potvrdjena, a dugo skrivana istina da se prilikom predaje glavnog organizatora DJindjicevog ubistva Milorada Lukovica Legije, sa njim, krseci zakon, sastao ministar policije Jocic i sef BIA Bulatovic. Sta su dva visokopozicionirana Kostunicina saradnika imala pricati s okorjelim ubicom?! I zasto su do neki dan to krili? Inace bezbroj je pitanja u vezi s ubistvom DJindjica na koja aktuelna vlast u Srbiji uglavnom cuti ili nudi sramne odgovore.

Tako su zarad naklonosti Srpske radikalne stranke ocutali govor mrznje – sramnu izjavu Tome Nikolica da je predsjednik Srbije Boris Tadic ustasa, kao i predsjednika skupstinskog odbora za bezbjednost, radikala Mircica, da je Zoran DJindjic bio kriminalac te najnoviju “obrazovanog” Aleksandra Vucica da je Ruzica DJindjic umijesana u kriminal. To posmrtno satanizovanje Zorana DJindjica i pokusaj obezvredjivanja tri godine poslije njegovog ubistva je nista drugo do namjera da se ugusi svaka ideja napredne, civilizovane, proevropske Srbije za koju se Zoran zalagao i borio, izgubivsi i glavu.
Nazalost, izgleda i uz precutno odobravanje i Vojislava Kostunice, koga, eto, ni hriscanske norme nisu natjerale da zastiti pokojnika. Sve to govori da su snage proslosti, koje je DJindjic sa prijateljima, medju kojima je bio i Voja, porazio petog oktobra 2000. godine ponovo ozivjele, a da je sistem koji je vladao prije petog oktobra revitalizovan. To potvrdjuje i sam ministar inostranih poslova Srbije i Crne Gore i veteran srpske opozicije Vuk Draskovic, koji je upravo ovih dana, slusajuci staru prepoznatljivu pjesmu radikala, ustvrdio da je upravo ta i takva radikalska Srbija u “mentalnom i duhovnom smislu” u dubokom blatu. Ponovo su putem prorezimskih medija, nacionalne televizije i slicnih, ozivjele patriotske price ciji je zadatak, ocigledno, da pod tepih gurnu gotovo svakodnevne afere u koje se nerijetko umijesani i funkcioneri Vlade. Ali, izgleda da je u Kostunicinom dijelu Srbiji sve ponovo dozvoljeno, pa tako da bez osude skrnave i uspomenu na pokojnog Zorana DJindjica, sa kojim bi, da je ziv, Srbija sasvim drugacije izgledala – uspravnog cela, a ne gurana isla u Evropu, i ne bi bila ovakva, mrzovoljna i sa svih strana ucijenjena. U Srbiji u kojoj se vlasti odricu i sputavaju srpsku sportsku ikonu Vlade Divca, u kojoj se proganja moderni politicki glasnogovornik Cedomir Jovanovic, a uplitanjem politike na sudu oslobadja dokazani pedofil, vladika Pahomije, ne bi me cudilo da se sudjenje DJindjicevim ubicama nastavi jos dvije godine. Ocigledno bi da ga jos blate i da ubijede da su zapravo oni, a ne on bili najzdravija pamet Srbije.

Uprkos svemu, izgleda da tako nece moci dugo. Sve je vise onih koji vjeruju svojim ocima i koji duboko uzdisu na DJindjicevom grobu.