Kao jedan od osnivača Srpske narodne stranke, konstatujem da je proces stranačke transformacije urađen na ponižavajući način, sa diskutabilnim ideološkim karakterom političkog subjekta koji je nastao ujedinjenjem

Piše: Dobrilo Dedeić

Priznajući da je to jedna od težih odluka koje sam donio, saopštavam da neću biti funkcioner Nove srpske demokratije. Nijesam, u proteklom periodu, uspio da ubijedim sebe da ovakva, i mnoge druge stvari, trebaju Srpskoj narodnoj stranci. Od starta, od Aranđelovdana 2008. godine, kada je pokrenuta ova priča, saopštio sam više puta da me ne zanimaju funkcije u stranci koja je nastala kalemljenjem nabujalog SNS-a u anesteziji i jednog političkog subjekta sa sjajnim članstvom, ali bez srpske odrednice. Sugerisao sam do poslednjeg dana, do Izborne Skupštine Nove srpske demokratije, da se u programski dokument ugradi obaveza te stranke da ne sarađuje, bilo kada i na bilo kom novou, sa Demokratskom partijom socijalista, što je izbrisano u poslednjem trenutku.

Kao jedan od osnivača Srpske narodne stranke, konstatujem da je proces stranačke transformacije urađen na ponižavajući način, sa diskutabilnim ideološkim karakterom političkog subjekta koji je nastao ujedinjenjem.

Prvi korak u tom pravcu načinjen je na sjednici predsjedništva SNS-a, u proširenom sastavu, tri dana prije priznanja lažne države Kosovo od strane Vlade Crne Gore. Tada se dio članova predsjedništva zalagao za postizborni savez sa Demokratskom partijom socijalista, nakon vanrednih parlamentarnih izbora, što su pravdali navodnom međunarodnom podrškom, potrebom pomirenja Srba i Crnogoraca i stabilnošću Crne Gore. Na moje pitanje: ,,Šta srpski narod time dobija?”, odgovoreno je: ,,Trobojku za narodnu zastavu (dakle ne za državnu), uklanjanje stihova Sekule Drljevića iz aktuelne himne Crne Gore i ravnopravnost crnogorskog i srpskog jezika kroz formu blage redefinicije postojećeg Ustava”. Na moje sledeće pitanje, o najozbiljnijoj životnoj tematici za Srbe u RCG, pogotovo za one koji su na ivici egzistencije: ,,Na koji ćemo način, kao potencijalni konstituent takve vlasti, regulisati pitanje korišćenja raspoloživih državnih resursa od strane Srba i budžetskih sredstava koje Srbi ulažu”?; saopšteno je da je nemoguće i nerealno da, sem prethodna tri kompromisa, nivoa simbola, dobijemo bilo što, jer se tome protive Milo Đukanović, Vesko Barović i Brano Mićunović, koji raspolažu državnim i paradržavnim parama i neće da ih dijele. Sugerisano je da u procesu stranačke reforme i modernizacije ,"pretrčimo” Socijalističku narodnu partiju i Pokret za promjene, koje, navodno, imaju veći manevarski prostor i koalicioni kapacitet za postizborni savez sa DPS-om. Nova vlast koju bi činila sadašnja opozicija, i u varijanti da dobije više mandata, definisana je ,,smiješnom”.  

Najodlučnija etapa u procesu transformacije, odnosno gubljenja identiteta Srpske narodne stranke, jeste trenutak kada je Goran Danilović blokirao nastavak svakodnevnih građanskih protesta u Podgorici i širom Crne Gore povodom Vladine odluke da prizna lažnu državu na teritoriji Srbije. Navodni predah od tri ili četiri dana, koji smo najavili sve većem broju demonstranata, predstavljao je odustajanje od svih formi protesta i mirenje, po ko zna koji put pognute glave, sa odlukama Mila Đukanovića. Upravo u to vrijeme, Danilović, u sklopu nove stranačke koncepcije koju je pretežno on kreirao, kroji i novu razvojnu filozofiju. Naime, traži prekid medijske paljbe po Đukanoviću, jer je to navodno ,,kontraproduktivno” i sprečava nas da uzmemo glasače DPS-a.

Izvlačenje poslanika Srpske liste iz najvišeg zakonodavnog doma, na inicijativu Gorana Danilovića, kroz formu bojkota Skupštine, baš na dan kada su ljudi iz svih gradova Crne Gore došli da podrže štrajk glađu Andrije Mandića za Kosovo i Metohiju, predstavlja suštinski početak procesa preoblikovanja Srpske narodne stranke i diskontinuiteta sa ideologijom Srpske liste. Logična posledica takve realnosti jeste ignorantski odnos prema Srpskoj pravoslavnoj crkvi uoči dočeka Srpske nove godine i uskraćivanje uobičajenih finansijskih sredstava za taj događaj.

Onaj dio prosrpske političke elite u Crnoj Gori koji tvrdi da se transformacijom ideološkog identiteta ruši Milo Đukanović, mora da se obaveže na samo jednu stvar. Ukoliko Demokratska partija socijalista, i pored navodnih opozicionih reformi, pobijedi na predstojećim parlamentarnim izborima, logično je da se sa političke scene povuku oni koji tvrde da su reforme na stranačkim fasadama opozicije dovoljne za pobjedu nad režimom. Tako se dokazuje da je interes građana, u konkretnom slučaju srpskog naroda, važniji od sopstvenog interesa. Naravno, u ovaj personalni korpus ne ubrajam kolege iz Socijalističke narodne partije i Pokreta za promjene koji imaju konstantne i principijelne političke vizije razvoja i odnosa unutar Crne Gore.  

Aktivisti i birači Srpske narodne stranke i Srpske liste najveći su gubitnici najnovije stranačke tranzicije. I pored 50.000 glasova koje smo dobili za rešavanje srpskog nacionalnog pitanja u Crnoj Gori, dio funkcionera je promijenio politiku, što je personalno legitimno. Međutim, predizborni program je iznevjeren, jer srpsko pitanje nije institucionalizovano na nivou Crne Gore i nije nametnuto kao regionalno validan problem, što je kolektivno pogubno.

VEOMA VAŽNO

Do danas, kao poslanik Srpske narodne stranke, izuzev iznosa redovne mjesečne plate i onoga što se moglo od nje kupiti, nijesam uvećao svoje, odnosno porodično bogatstvo. Takav je slučaj, koliko ja znam, sa najvećim dijelom poslanika Srpske liste. Pozivam aktuelnog zamjenika predsjednika Nove srpske demokratije Gorana Danilovića da prijavi svoju imovinu i saopšti javnosti šta je sve i kako zaradio tokom poslednjih godina poslaničkog mandata.

Jer, obraz je preči. To je slogan koji je smislio naglo i sumnjivo obogaćeni  pojedinac u opoziciji Crne Gore.

Obzirom da imamo državoliku tvorevinu Novu Crnu Goru Jevrema Brkovića i Mila Đukanovića, van istorijske i tradicionalne Crne Gore; dobili smo njen enterijerski privezak u vidu NOVE čiji je ideološki otac Goran Danilović, van konteksta sa ideologijom Srpske narodne stranke.