Istraživači su otkrili da ljudi koji su usamljeniji pokazuju znake za većom mogućnosti aktiviranja latentnog (pritajenog) virusa herpesa. Takođe proizvode više proteina povezanih s upalom u odgovoru na akutni stres nego što proizvode ljudi koji se osjećaju društveno povezanijima, prenosi Geek.hr.

Navedeni proteini upozoravaju na upale, a hronične upale se povezuju s brojnim bolestima, poput koronarne bolesti srca, dijabetesa tipa 2, artritisa i Alzheimerove bolesti, ali i s krhkosti i padom funkcija u starijoj dobi. Reaktivacija latentnog virusa herpesa  je povezana sa stresom, što nam govori da usamljenost funkcioniše kao hronični stresor koji aktivira slabu reakciju imunološkog sistema.

Rezultati se temelje na nizu istraživanja sprovedenih na dvije populacije: prva je bila grupa zdravih, iako gojaznih, sredovječnih odraslih osoba, a druga je bila grupa odraslih osoba koje su preživjele rak dojke. Istraživači su u svim istraživanjima za mjerenje stepena usamljenosti koristili UCLA-inu skalu usamljenosti, upitnik koji procjenjuje percepcije društvene izolacije i usamljenosti.

U obje grupe, osobe koje su usamljenije su proizvele značajno veći nivo citokina pod imenom interleukin – 6 ili IL – 6 u odgovoru na akutni stres, nego li su to proizvele osobe u obje populacije koje su bile više društveno povezane. Nivo drugog citokina, pod imenom  faktor nekroze tumora-alfa, takođe je dramatičnije porastao kod usamljenijih učesnika, no rezultati su statistički značajni samo u jednoj studijskoj grupi – zdravi odrasli.

U studiji s osobama koje su preživjele rak dojke, istraživači su još testirali i nivo citokina pod nazivom interleukin 1 – beta, kojeg je takođe bilo više kod usamljenijih osoba.

Rezultati su bili isti i kada su istraživači kombinovali niz faktora, poput kvalitete sna, dobi i opšteg zdravstvenog stanja.