Navodno, riječ dolazi od glagola “chistar”, što zauzvrat dolazi od interjekta “chist”, koji se koristi za privlačenje pažnje kad neko želi biti saslušan. Doista, za šalu je potrebna puna pažnja publike da bi se mogla pratiti anegdota.

Sljedeći su sinonimi riječi “vic”: faset ili charrasquido. Ostali povezani pojmovi su poteškoća ili igra.

Šale, poput šaljivih govora, mogu koristiti različite resurse, poput puzova, ironije, podsmijeha, parodija itd. Prema resursima i temama koje koristite, odgovara na različite tipologije. Da vidimo.

Vrste viceva

Psihologija je opsežno proučavala fenomen viceva, jer oni predstavljaju važan simbolički fenomen socijalne zastupljenosti.

Sigmund Frojd ih je svrstao u najmanje dvije velike grupe: nevine i tendenciozne šale. Prva bi odgovarala onima čija je jedina svrha nasmijati ljude. Druga bi odgovarao onima koje sadrže određen nivo neprijateljstva, opscenosti, agresije ili erotike.

Nevine šale popularno su poznate kao bijele šale. Ostale se mogu smatrati tendencioznim.

Bijele šale: To su one šale koje mogu čuti i razumjeti sve vrste publike, čija je jedina svrha zabava i opuštanje. Često koriste igre riječi.

Crne šale: Odnosi se na one anegdote koje se bave okrutnim temama poput smrti, bolesti, nesreće ili diskriminacije. Crvene, crvene ili zelene šale: One koje imaju seks i erotiku u kao glavnu temu.

Dvosmislene šale: ovo su anegdote ili priče koje skrivaju drugo nepristojno značenje, maskirane u ambivalentne riječi. Većinu vremena ova vrsta šale odnosi se na neki erotski element, ali ne nužno.

Šale o stereotipima: temelje se na polu (muške šale), rasi (rasističke šale), porijeklu (regiji ili nacionalnosti) ili zanimanjima (šale o pravnicima ili političarima). Stereotipi su zavisni od kulture u kojoj nastaju. (Izvor: encyclopedia-titanica.com)