Nova mjerenja pokazuju da velike sunčane oluje u nižoj Zemljinoj orbiti stvaraju trajno zračenje koje na satelite može uticati još desetak godina nakon početnog udara. One  mogu da naruše zaštitne slojeve nabijenih čestica – plazme koji se oko naše planete protežu sve do četiri Zemljina polumjera.

Relativno velika gustoća plazme u zaštitnim slojevima sprječava stvaranje elektromagnetskih talasa koji bi, inače, ubrzali elektrone do ogromnih brzina i pretvorili ih u jedan oblik zračenja. To ograničava količine destruktivnog zračenja u najbližem od dva pojasa zračenja koji okružuju Zemlju, a nazivaju se Van Alenovim pojasevima.

U oktobru 2003. godine velika oluja je toliko razorila taj zaštiti pojas da se on protezao do visine od samo dva Zemljina polumjera. Neka nova super-oluja slična onoj iz 1895. (kakva se sa strepnjom očekuje) mogla bi ga stanjiti gotovo do nule, upozoravaju naučnici.

Tim naučnika na čelu s Juri Šprits (Yuri Shprits) s Univerziteta Kalifornija u Los Anđelesu je sproveo istraživanje u kojem je simulirao uticaj sunčevih oluja na Zemljin zaštitni pojas, a rezultati su pokazali da u odsutstvu oblaka plazme elektromagnetski talasi u unutrašnjem Van Alenovom pojasu ubrzavaju velike količine elektrona do vrlo visokih brzina i povećavaju zračenje u njemu.

Unutrašnji pojas najgušći je na oko 3000 km iznad Ekvatora, a većina vještačkih satelita, uključujući i Međunarodnu svemirsku stanicu (ISS) kreće se na visinama nižim od te.

Ubrzani elektroni izazivaju skupljanje električnog naboja u satelitskoj elektronici, te izazivaju iskrenja i oštećenja. Povećanje njihova broja drastično bi smanjilo životni vijek satelita.

Stručnjaci ističu da bi razorno zračenje moglo putovati po linijama Zemljinog magnetskog polja i tamo se zadržati duže vrijeme.

Testiranje nuklearne bombe koje je 1962. godine SAD izveo u svemiru preplavilo je Zemljinu nižu orbitu zračenjem koje je potrajalo desetak godina i, vjerovatno, uništilo nekoliko satelita.

Zračenje bi moglo biti opasno po astronaute i elektroničke uređaje na ISS-u.

Šprits smatra da bi postavljanje debljih metalnih omotača oko elektronike satelita moglo ublažiti negativne posljedice.