Najveći obim dostignut je početkom septembra, kada je rupa iznosila oko 22,87 miliona kvadratnih kilometara, što je oko 30 odsto manje od rekordne veličine iz 2006. godine, piše ABC.

Ozonska rupa označava dio stratosfere sa vrlo niskom koncentracijom ozona, a istraživači ističu da napori na ograničavanju supstanci koje oštećuju ozonski omotač pokazuju značajan efekat.

Montrealski protokol iz 1992. godine i njegove izmjene doprinijeli su postepenom oporavku ozonskog omotača, koji bi mogao da bude potpuno obnovljen kasnije tokom vijeka, prenosi Tanjug.

Viši naučnik Univerziteta u Merilendu i dugogodišnji vođa NASA tima za istraživanje ozona Pol Njuman naglasio je da bi ovogodišnja ozonska rupa bila veća za više od milion kvadratnih kilometara da je u atmosferi ostao isti nivo hlora kao prije 25 godina.

Spojevi kao što su hlorofluorougljenici (CFC), ranije široko korišćeni u industriji, značajno su oštetili ozon, dok prirodni faktori, uključujući temperaturu i cirkulaciju u atmosferi, takođe utiču na promjene u ozonskom omotaču.

Ozonski omotač štiti planetu od štetnog UV zračenja, a njegovo slabljenje povećava rizik od oštećenja usjeva, zdravstvenih problema poput raka kože i katarakte, kao i drugih negativnih posledica po životnu sredinu.