Broj nula, ili “ništa”, jedna je od najrevolucionarnijih inovacija u istoriji matematike.

Njegov nastanak nije bio trenutni događaj, već evolucija kroz civilizacije. Prvi tragovi sežu u Sumer u Mesopotamiji prije oko 5.000 godina, gdje su Sumerani koristili simbole poput dvostrukog klina kao “mjesto držača” u brojčanim sistemima, kako bi označili prazna mjesta u računici.

Međutim, pravi preokret dogodio se u staroj Indiji oko 5.vjekova nove ere, gdje je matematičar Brahmagupta nulu definisao ne samo kao simbol koji privremeno zamjenjuje nešto što nedostaje (npr. 0 + a = a).

U sanskrtu se zvala “shunya” (praznina), a simbolizirala je i filozofsku ideju ništavila u budizmu i hinduizmu.

Od Indije se proširila Arapima u 9. vijeku, a zatim u Europu, gdje je revolucionisala srednjovjekovnu matematiku.

Značaj nule je neprocjenjiv: kao ključni element dekadnog pozicionog sistema, omogućuje precizno pisanje velikih brojeva (npr. 502, gdje 0 označuje desetice).

Otvorila je vrata negativnim brojevima, algebri, kalkulusu i modernom računarstvu, gdje je binarni kod (0 i 1) osnova svega digitalnog.

Bez nule, računanje bi bilo neizmjerno složenije, a svakodnevni život – od finansija do svemirskih letova – nezamisliv. Nula nije samo broj; ona je most između ništa i beskrajnog. (Autor: AI)