Piše: Omer ŠARKIĆ

Lažljivi, zapadni mediji, koji su nam praktično jedini izvor informisanja, toliko nas dezinformišu da sve podsjeća na paralelnu stvarnost kakvu nam je opisao Orvel u 1984. Mejnstrim propaganda će nas uvjeriti da je otpor okupatoru terorizam, a klasična agresija na suverenu zemlju „akcija, operacija, prevencija, udar…“ – sve samo ne ono što jeste – agresija. Uvjeriće nas i da je neki vojni savez isključivo odbrambeni, iako smo svjedoci da nikad nije djelovao u odbrani već isključivo za agresiju i napad. I mi ćemo, pod stalnom i sveopštom propagandom, prihvatiti da je to tako, uprkos nespornim činjenicama. Mejnstrim mediji će nas ubijediti da je onaj koji ima daleko najviše vojnih baza u svijetu, desetostruko više nego sve ostale zemlje svijeta zajedno, u stvari mirotvorac, a onaj ko nema ni jednu opasnost po cijeli svijet i svjetski mir. U toj orvelovskoj propagandi jedna vjera će biti prikazana kao globalna opasnost, druga i druge kao mirotvoračke, bez obzira što u nekima od njih ima mnogo opasnijih poruka i poziva na vjerski radikalizam od one  koju mejnstrim mediji targetiraju. Orvelovska propaganda će nas uvjeriti da onaj ko je vodio daleko najviše ratova na svijetu i stalno je u ratu u stvari mirotvorac, a oni koji nijesu vodili ni jedan agresivni rat opasnost.

Tehnike mejnstrim medija za sveukupni totalitarizam, pogrešnu percepciju javnosti, paralizu uma – mnogobrojne su. Pored klasičnog lažnog izvještavanja, koristi se još: naručene analize za to plaćenih „analitičara“, promovisanje u ugledne javne ličnosti osoba koje će širiti zadatu im propagandu, ućutkivanje onih koji drugačije misle na način što će ih učiniti „nevidljivim“, sijanje straha među onim koji se isključivo ne oslanjuju na lažno mejnstrim izvještavanje i dezinformisanje, stigmatizovanje onih koji se informišu i iz drugih, osim mejnstrim izvora – jer su sve druge informacije „maligne“, proglašavanjem drugomislećih zaostalim, antievropskim, anticivlizacijskim, antitzapadnim (pri čemu sve što je dobro dolazi sa zapada, a sve što je loše dolazi od drugih), ekstremistima ove ili one vrste, teoretičarima zavjere… Po pravilu, osim što postaju javno nevidljivi, oni koji pokušavaju da  se suprostave zapadnim medisjkim manipulacija, njihovim spinovima i „istini“ koja je jedina, prava i neupitna, suočavaju se i sa političkim i profesionalnim izopštenjem, nerijetko materijalnom oskudicom zbog sveopšte izopštenosti.

Jedna od tehnika kojim se služi zapadni mejnstim informativni totalitarizam je i  prebacivanje fokusa. Kako to izgleda pokušaću vam predstaviti kroz aktuelna dešavanja: genocida nad Palestincima i agresije na Iran.

Kako je genocid nad Palestincima postao svima očigledan, uprkos tome što su zapadni, mejnstrim mediji pokušavali da ga sakriju svim gore pomenutim tehnikama dezinformisanja, fokus su prebacili na islam i islamiski terorizam, antisemitizam, posebno na „teroristički napad Hamasa od 7. oktobra“. Niko iz mejnstrim medija ne pominje skoro decenijsku okupaciju i aparhejd koji se vrši nad Palestincima, već sve počinje od „teroristički napada 7. oktobra“.

Pokreti otpora po umrlom međunarodnom pravu ne mogu biti teroristički jer je svaka vrsta otpora okupatoru legitimna. Uz to se palestinskim pokretima otpora prišiva epitet vjere i vjerskog ekstremizma, iako je vjerski ekstremizam okupatora ništa manji, čak veći od vjerskog ekstremizma okupiranih, što praktično svakodnevno možemo čuti iz usta njihovih najviših zvaničnika. Pored toga što u mejnstrim medijma nikad nećete pročitati kvalifikaciju da je Izrael okuptaor – što on to bez sumnje i po ubijenom međunarodnom pravu jeste, nikad nećete pročitati ni da su Hamas i druge palestinske  grupe pokreta otpora okupaciji – pokreti otpora, već isključivo teroristi. To što je Izrael okupator, što decenijama ubija i raseljava Palestince, prešutkuje se u svakom izvještaju koji bi mogao naškoditi izrealskoj okupatorskoj vojsci (koju nazivaju odbrambenom!), a ako se nešto šturo i prenese, obavezno se doda epizoda o „teorističkom, ekstremičkom, islamističkom Hamasu“.

Oni, poput mene, koji Hamas nazivaju onim što jeste – pokret otpora, automatski se proglašavaju ekstremistima i podržavaocima terorizma, stigmatizuju se. Istovremeno, kada bi neko nazvao pobunu Jevreja u Vrašavskom getu – akciju koji su Jevreji izveli protiv okupatora, „jevrejskim terorizmom i ekstremizmom“, taj bi bio proglašen – sa pravom, ekstremistom i antisemistom, vjerovatno bi krivično odgovarao zbog širenja vjerske i nacionalne mržnje, dok za palestinske pokrete otpora važi obrnuto. Pri tome, Gaza je po svim svjedočanstvima i onome što ipak možemo vidjeti, replika Varšavskog  geta.

Zamislite i da neko jugoslovenski pokret otpora, poljski, francuski ili grčki, protiv okupatorske Njemačke nazove terorizmom!?  Ti pokreti koristili su slične, skoro istovjetne metode borbe  kakav koriste palestinske grupe otpora protiv neuporedivo nadmoćnijeg okupatora.

Za drugi primjer ću uzeti aktuelnu agresiju Izraela na Iran. Mejnstrim mediji su klasičnu agresiju preimenovali u preventivni udar (!), a državni terorizam Izrela koji je to bez dvojbe jer je u terorističkim akcijama i napadima ciljano poubijao nekoliko iranskih naučnika (civila), nazvali su eliminiacijom, ne ono što on jeste – državnim terorizmom. Da bi opravdali agresiju koja se ne može ničim opravdati, mejnstim mediji su prebacilii fokus na iranski nuklerani program i to što je iranski režim teokratski. U svoj toj apsurdnosti, mejnstrim propaganda opravdava agresiju zemlje koja ima nuklearno oružje, nije potpisnik Sporazuma o neukleranom nenaoružanju, protiv zemlje koja po svim do sada dostupnim podacima nema nuklerano oružje, potpisnik je međunarodnog Sporazuma o neširenju nukleranog naoružanja, zemlje koja međunarodnim inspektorima  dozvoljava da kontroliše njihov nuklerani program, dok im Izraelci ne daju ni priviriti.

Da li je režim neke zemlje „demokratski“, republikanski, teokratski, ovakav ili onakav, unutrašnja je stvar te zemlje, ali mejnstrim mediji pokušavajući da opravdaju agresiju i to stavljaju u fokus pažnje svojih konzumenata.

Kada se agresiji priključi najmoćniji država na svijetu, vodeća nuklerana sila,  napadajući protivno međunarodnom pravu nuklearna postrojenja države koje nema nuklearno oružje, mejnstrim mediji to nazivaju opet udarom, a ne agresijom – što ona jeste. U njihovim izvještajima nikada nećete pročitati informaciju da je Izrael u samo poslednje dvije godine izvršio agresiju na 5 država, da su SAD od osnivanja praktično stalno u ratu – sa bezbroj država, već će u fokus staviti Iran, klevećući ga, iako on u poslednjih 300 godina nije napao nijednu zemlju, predstavljujući njega kao opasnost po svijet i svjetski mir, dijelom „osovine zla“.

Zapadna, mejnstrim propaganda, kao kod Orvela, predstavlja nam rat kao borbu za mir, a tuđu slobodu kao njihovo ropstvo. Njegovi zadovoljni robovi su tijesto koje mijese onako kako im je potrebno, da bi ga kao meso upotrijebili protiv onih koji su ako ne slobodni, svakako slobodniji. Zadatak mejnstim medija je da robove drže u neznanju, jer je njihovo neznanje izvor moći onih koji ih drže kao robove, robove koje su sveopštom i čudovišnom propagandom ubijedili da su slobodni, da je borba drugih za slobodu terorizam, genocid pravo okupatora da se brani, agresija na suverenu zemlju – preventivni udar.