Dejvid Latimer (80), baštovan iz Velike Britanije, došao je još 1961. godine na ideju da posadi biljku u zatvorenoj boci kako bi vidio kako će biljka reagovati. Pedeset tri godine kasnije, biljka je i dalje živa i u punoj formi, zahvaljujući sopstvenom ekosistemu.

Latimer je na Uskrs 1961. posijao sjeme u boci od 38 litara. Samo je dva puta zalio biljku – u vrijeme sađenja i 1972. godine prije nego što je zapečatio čep.

Od tada, biljka se razvija sama od sebe, objasnio je ovaj zaljubljenik u baštovantsvo. Jedino što čini je da redovno okrene bocu kako bi biljka ravnomjerno bila izložena suncu.

To je jedino što činim za njeno održavanje. Nikada je nisam kresao. Samostalno se razvija unutar boce, a tokom godina biljka je stvorila vlastiti ekostistem.

U boci voda funckoniše u zatvorenom cirkulacionom krugu. Korijen apsorbuje vodu koju biljka potom, kroz proces fotosinteze, ispušta u bocu.

Ambijentalna vlaga stvara kapljice koje teku niz zidove bokala da bi ponovo bile apsorbovane korijenom. Sunčeva svjetlosti omogućava biljci da obavlja fotosintezu, koja je neophodna u proizvodnji energije. Hranljive materije, biljka crpi iz otpalog lišća koje truli na dnu boce.

Latimerova bašta je inspirisala američku svemirsku agenciju NASA za njen projekat bašti u svemiru.

Svi oni koji bi da pokušaju da sami naprave baštu u boci treba samo da imaju veliku posudu, malo zemlje ili komposta i naravno sjeme. Nakon toga, dovoljno je sipati decilitar i po vode i hermetički zatvoriti bocu, a priroda će se postarati za ostalo.