Ljubljansko “Delo” pise danas da je u drustvu u kom skoro 80 odsto mladih nikada nije bilo u inostranstvu moguce dosta uspjesno manipulisati ljudima, posebno njihovim nacionalnim osjecanjima, graditi Potemkinova sela, pretvarati poraze u pobjede i obratno.

“Tog sindroma nije se potpuno oslobodio ni predsjednik Srbije Boris Tadic, ali u poredjenju s premijerom Vojislavom Kostunicom barem nastoji da svojim politickim i diplomatskim djelovanjem ne uzrokuje nove poraze. Tadic je jedini srpski politicar koji je poslijee osamostaljenja Crne Gore vec dva puta posjetio Podgoricu, a prvi je posjetio i Knin u Hrvatskoj, gdje je 17. avgusta 1990. poceo oruzani ustanak Srba, koji je na kraju prerastao u rat. Tadic je politicar koji je svjestan da Srbija ispraznim, povremeno i grubim optuzbama na racun Evropske unije, SAD i drugih djelova medjunarodne zajednice ponavlja Milosevicevu politiku, koja je Srbiju u prosloj deceniji skoro potpuno izolovala”, pise list.

“Svijet ce prema Srbiji biti manje kritican ako ona prebrodi nesporazume sa susjedima, razvija prijateljske odnose s novim drzavama u susjedstvu, s Crnom Gorom takodje, ako, dakle, bude gradila i jacala ugled nove samostalne Srbije. Medjutim, za to je potrebno nesto ljubaznije lice nego sto ga Tadic ovih dana pokazuje susjedima, a Kostunica ga na Kosovu i u Londonu dobrano iskrivio. Mozda je u sadasnjoj srpskoj nesreci jedina sreca to da je vrijeme za obnovu novih bitki na Kosovu definitivno prokockao rezim Slobodana Milosevica i da Kostunicino istrajavanje na srpskom Kosovu kao obliku emotivnog prkosenja citavom svijetu nema ni najmanje veze sa stvarnoscu”, pise list.

Beta