Manifestaciju je organizovalo Društvo za srpski jezik i književnost Srbije u saradnji sa Кatedrom za srpski jezik Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu.

Na konkurs je stiglo 905 predloga učenika različitih uzrasta, a tročlanu Кomisiju sačinjavali su prof. dr Rajna Dragićević, prof. dr Vesna Lompar i msr Vesna Nikolić.

Ljepota riječi utvrđivana je prema njihovom značenju, zvučanju, građenju, simbolici ili prema dragoj uspomeni na one svoje bližnje od kojih su ih čuli.

Praskozorje je slovenska riječ koja označava vrijeme pred izlazak sunca, kad zora praska, puca. Ova slika vidljiva je i u složenoj tvorbenoj strukturi te imenice. Riječ nosi duboku simboliku rađanja, početka i nade. U obrazloženju svoje odluke učenici su pisali da im se čini kao „da puca, uz prasak, ljuska dana koji se rađa”, da riječ označava „početak nečeg novog, lepog i iskričavog”, kao i da se praskozorje odnosi na „novi dan, novi početak i povratak svetlosti nakon tame”, dok su neki zapazili da ta „jedna reč opisuje toliko mnogo”.

U užem izboru našle su se i riječi blagodat, blagouhan, blagovanje (jer su zbog uzvišenosti pridjeva blagu njihovom sastavu bile među najbrojnijim tvorenicama u srpskoslovenskom jeziku), nigdenigdina (zbog velikog ekspresivnog naboja), vatra (zato što spada u imenice koje imaju najviše značenja u srpskom jeziku), preumljenje (zbog toga što preumljenje slijedi nakon iskrenog pokajanja), mrkosvestica (zato što se razlikuje od opštepoznate nesvestice).