Jedno od najbizarnijih saznanja koje potiče iz fizike crnih rupa jeste da količina informacija koju crna rupa može da uskladišti nije srazmjerna njenoj trodimenzionalnoj zapremini, već njenoj dvodimenzionalnoj površini. Ovo je otkrio fizičar Džejkob Bekenštajn, i to je potpuno suprotno intuiciji.

Koks koristi analogiju sa bibliotekom: očigledno je da kapacitet biblioteke za skladištenje informacija (knjiga) zavisi od zapremine prostorije. Međutim, kod crnih rupa, sve informacije su nekako „zapisane“ na njenoj površini, horizontu događaja.

Ova ideja je dovela do takozvanog „holografskog principa“ – zapanjujuće teorije da bi naša poznata trodimenzionalna stvarnost mogla biti samo projekcija, ekvivalentan opis jedne kvantne teorije koja postoji na dvodimenzionalnoj graničnoj površini. Ovo sugeriše da prostor i vrijeme možda nisu fundamentalni, već da su izvedene (emergentne) osobine jedne dublje, kvantne stvarnosti.

Ako su prostor i vrijeme samo emergencija jedne dublje stvarnosti, šta to govori o našem mjestu u njoj? Ovo nas dovodi do možda najveće kosmičke misterije od svih: usred sve te nepojmljive veličine i čudnosti, da li smo sami? (Izvor: astronomija.org.rs)