U okupiranoj Palestini, ogromni izraelski zatvorski arhipelag pretvorio se u mašinu istrebljenja. Od početka genocida u Gazi prije više od dvije godine, hiljade Palestinaca je nestalo u kavezima, logorima i podzemnim ćelijama, uskraćena im je sunčeva svjetlost, hrana, medicinska njega, pa čak i sopstvena imena. Dokazi su ogromni: Izrael ne zatvara Palestince – on ih uništava.

Dosije koji sada razotkriva izraelski zatvorski sistem kao mjesto organizovanih masovnih ubistava prikupio je palestinski civilni sektor koji je radio pod ekstremnim pritiskom. Organizacije poput Adamira, Palestinskog društva zatvorenika, Al-Haka, Al Mezana, Palestinskog centra za ljudska prava i Komisije za pitanja pritvorenika su dokumentovale nestanke, mučenje, izgladnjavanje, medicinsko zanemarivanje i smrtne slučajeve u pritvoru.

Preko 9.000 — a moguće i više od 10.000 — zatvorenika i pritvorenika trenutno se suočava sa ovim teškim uslovima u izraelskim tamnicama.

U logorima poput Sde Tejmana, pritvorenici se drže u kavezima, svlače, tuku, siluju, maltretiraju psima, uskraćuje im se hrana i san, i podvrgavaju ih politici namjernog medicinskog zanemarivanja. U podzemnom kompleksu Rakefet, Palestinci su mjesecima zatočeni u ćelijama bez svijetla – praksa toliko okrutna da je zatvor napušten prije nekoliko decenija, da bi ga vlada Bendžamina Netanjahua ponosno ponovo otvorila poslije oktobra 2023. godine. Kao što je Palestinka nedavno puštena iz izraelskog pritvora rekla istražiteljima, nakon što je preživela silovanje, batine i dane vezane gola za metalni krevet: „Svakog trenutka sam željela smrt.“

Mnogi ne prežive tretman. Vjerovatno je da je 200 do 400 Palestinaca ubijeno u izraelskom pritvoru od oktobra 2023. godine, prema podacima organizacija za ljudska prava, forenzičkih istražitelja i nedavno vraćenih posmrtnih ostataka. Mnogi su pronađeni sa povezima na očima, lisicama na rukama, sa prostrelnim ranama iz neposredne blizine, zgnječenim udovima, znacima sistematskog mučenja. Drugi su umirali sporo: izgladnjeli, neliječeni, amputirani bez anestezije, ostavljeni da trunu u izolacionim ćelijama gdje je čak i dnevna svjetlost zabranjena. Izraelski vladini ministri se otvoreno hvale zlostavljanjem koje nanose.

Ubijanje palestinskih zatvorenika uskoro bi moglo postati legalno prema izraelskom zakonu. U novembru je predlog zakona o smrtnoj kazni za palestinske zatvorenike prošao drugo čitanje u izraelskom Knesetu.

Ni zatvorski sistem iz doba carstva niti otpor prema njemu ne zaustavljaju se na granicama istorijske Palestine.

Širom imperijalnog jezgra, represija solidarnosti sa Palestinom eskalirala je baš kada istina o zločinima Izraela postaje neporeciva. U Britaniji je ta represija proizvela sopstvene političke zatvorenike.

Ove nedjelje, Progresivna internacionala je objavila izvještaj Madlen Norman, političke zatvorenice iz zatvora HMP Lou Njutn, u kojem se navodi da su žene zatvorene zbog direktne akcije u znak solidarnosti sa palestinskim oslobođenjem započele štrajk glađu — odbijajući hranu u znak priznanja i otpora uslovima koje palestinski pritvorenici svakodnevno trpe.

Unutar Lou Njutna, oni pate od medicinskog zanemarivanja, psihološkog pritiska, proizvoljnog kažnjavanja, prisilne izolacije i mukotrpne mašinerije zatvorskog sistema osmišljenog ne za pravdu već za društvenu kontrolu. Mnogi izlaze iz ovog zatvorskog sistema sa teškim invaliditetom. Neki oduzimaju sebi život. Poput izraelskog zatvorskog sistema, piše Norman, zatvori u Velikoj Britaniji su osmišljeni da „održavaju ove populacije u uslovima potpunog siromaštva i očaja, tako da su preslabi da se suprotstave“.

Zatvorski režimi – od Britanije do Palestine i šire – funkcionišu po istoj fundamentalnoj logici, koja teži da slomi duh otpora. Zato je stajanje uz političke zatvorenike strateški imperativ u borbi protiv imperijalizma – i zato se pokreti širom svijeta organizuju u znak solidarnosti sa njima.

Na primjer, u Južnoj Africi, bivši politički pritvorenici i zatvorenici su počeli da se organizuju oko pogoršanja situacije sa kojom se suočavaju Palestinci u izraelskom pritvoru. Na skupu u Kejptaunu 29. novembra, Nil Kolman je govorio o kontinuitetu između nasilja doživljenog pod aparthejdom i nasilja koje je sada dokumentovano u izraelskim zatvorima.

„Prije tačno 40 godina, oko 10.000 nas je bilo pritvoreno tokom vanrednog stanja aparthejda… Kao bivši politički zatvorenici i pritvorenici, koji su dobili globalnu podršku i solidarnost, imamo moralnu obavezu da branimo našu palestinsku braću i sestre.“

U znak solidarnosti,

Progresivni međunarodni sekretarijat