Balfurova deklaracija predstavlja istorijsku nepravdu koja je uzrok patnje Palestinaca u savremenoj istoriji do današnjih dan.

Balfurova deklaracija je kratko pismo od 2. novembra 1917. godine od strane lorda Artura Balfura, tada britanskog sekretara za spoljne poslove, baronu Lionelu Volteru Rotšildu, uticajnom britanskom jevrejskom Cionisti, u kome izražava podršku britanske Vlade osnivanju jevrejske države u Palestini.

Za Cioniste, Balfurova deklaracija iz 1917. godine je udarila temelj za formiranje države Izrael. Za Palestince, međutim, to je bio nečasni akt izdaje od strane Britanije. Palestina je tada bila pod britanskim mandatom koji je ustanovila Liga naroda.

Palestinci su protestovali i opirali se 1920, 1921, 1929. i 1933. godine, ali su svi napori i protesti ugušeni od strane britanske vojske. Palestinsko-arapski revolt od 1936. do 1939. godine je nasilno ugušen od strane udruženih britanskih i cionističkih snaga.

U vrijeme Balfurove deklaracije, nejevrejsko stanovništvo Palestine je sačinjavalo oko 90 odsto populacije. Jevrejska populacija je skočila sa 50.000 na 600.000 do trenutka kada je Izrael proglasio nezavisnost, tri decenije nakon Balfurovog pisma. Balfurova deklaracija i cionistički ciljevi iza nje su otvorili put za masovnu imigraciju Jevreja iz čitavog svijeta u Palestinu, i kasnije za Nakbu, katastrofu iz 1948. godine, kada je oko 800.000 Palestinaca ubijeno ili protjerano iz svojih domova kako bi se otvorio prostor za uspostavljanje Države Izrael.

Protjeranim palestinskim izbjeglicama nije dozvoljeno da se vrate u svoje domove i njihova imovina je konfiskovana. Danas je za više od 6 miliona Palestinaca uskraćeno pravo povratka pod okriljem Rezolucije 194 Generalne skupštine Ujedinjenih nacija iz 1948. godine.

Ambasada Države Palestine u Crnoj Gori