Piše: Tijeri Mejsan
Benjamin Netanjahu je uvijek predstavljao Vladimira Žabotinskog kao jevrejskog heroja, ali se dugo uzdržavao od javnog pozivanja na njega.
„Specijalni komitet zadužen za istraživanje izraelskih praksi koje utiču na ljudska prava palestinskog naroda i drugih Arapa na okupiranim teritorijama“ podnio je svoj izvještaj (A/79/363) 20. septembra Generalnoj skupštini Ujedinjenih nacija [1].
S oprezom, komitet navodi ono što je utvrdio. U izvještaju piše: „Činjenice zabilježene u ovom izvještaju navode Specijalni komitet da zaključi da izraelske politike i prakse primijenjene tokom razmatranog perioda pokazuju elemente karakteristične za genocid.
“Sada je to svima očigledno: Država Izrael, pod vođstvom Benjamina Netanjahua, vrši genocid. Trećina izraelskog stanovništva protestovala je protiv njega, a dvije trećine su protiv njegovih trenutnih vojnih akcija. Kako je, dakle, samoproglašena „jedina demokratija na Bliskom istoku“ došla do ovoga?
Da bismo razumjeli, prvo moramo razlikovati različite jevrejske zajednice u dijaspori od jevrejskog stanovništva Izraela. Reakcije jednih i drugih su veoma različite, iako jevrejske zajednice u cjelini i dalje vjeruju da je Izrael potencijalno njihovo „utočište“ u slučaju antisemitske prijetnje.
Zatim, moramo priznati da vlada koalicije Benjamina Netanjahua, od decembra 2022, nema nikakve veze s prethodnim vladama. Samo Jevreji evropske dijaspore to nisu shvatili, dok su se, na primjer, oni iz američke dijaspore već masovno distancirali od zločina Benjamina Netanjahua.
Tri mjeseca nakon njegovog dolaska na vlast, početkom marta 2023, objasnio sam u ovim kolumnama da se izraelska vladajuća koalicija opredijelila za sprovođenje postupnog državnog udara, čije sam glavne faze naveo [2]. Takođe sam označio grupu koja stoji iza ovog projekta: revizionistički cionisti Vladimira Žabotinskog (1890–1940) i njihovi američki strausijanski saveznici. Objavio sam da su jevrejski supremacisti Itamar Ben-Gvir (ministar nacionalne bezbjednosti) i Bezalel Smotrič (ministar finansija), iako se pozivaju na rabina Meira Kahanea, zapravo revizionistički cionisti, jer je Kahane bio njihov agent u Sjedinjenim Državama.
Iako su jevrejske zajednice uvijek bile poprište žestokih rasprava, one se ujedinjuju kako bi uvjerile sebe da nijedan njihov član nikada nije bio saveznik nacista. Međutim, Jevreji su kao i svi drugi ljudi, i među njima su se neki povezali s nacistima. Ruski ministar spoljnih poslova, Sergej Lavrov, koji je pokušao da otvori ovo pitanje tokom intervjua na italijanskoj televiziji u maju 2022, bio je primoran da povuče svoje riječi. Istina, bio je neoprezan govoreći o jevrejstvu Volodimira Zelenskog, a ne Benjamina Netanjahua. Ipak, obojica danas dijele istu ideologiju, pa bi primjedba upućena jednom mogla važiti i za drugog.
Odnos između revizionističkih cionista i, s jedne strane, fašista, a s druge, nacista, nikada nije detaljno istražen. Najviše što znamo je da je David Ben Gurion nazvao Žabotinskog „sigurno fašistom, a možda i nacistom“.
Fašizam je kult nasilja. Nacizam je, s druge strane, ideologija rasne hijerarhije. Fašizam poduzima masakre, nacizam genocid.
• Uvijek nam je izuzetno teško razgovarati o odnosima Žabotinskog s dučeom Benitom Musolinijem. Ipak, pod njegovim pokroviteljstvom Žabotinski je osnovao Betar u predgrađu Rima.
• Odnosi nacista s Jevrejima nikada nisu bili potpuno neprijateljski. Reinhard Hajdrih je u maju 1935. u listu Das Schwarze Korps zauzeo stav razlikujući neprijatelje, odnosno asimilacione Jevreje, od prijatelja, odnosno Jevreja koji su podržavali njihovu emigraciju u Palestinu. Nekoliko puta je ponovio ovu razliku, uključujući i kada je organizovao „konačno rješenje“. Za njega nije bilo riječ o istrebljenju svih Jevreja, već samo onih koji nisu bili privrženi rasnim tezama i koji nisu težili stvaranju „jevrejskog carstva“.
• Od 1933. do 1939, nacisti su dozvolili njemačkim Jevrejima da emigriraju u britansku mandatnu Palestinu pod uslovom da prodaju svoju imovinu u Njemačkoj i dobiju njenu vrijednost u obliku njemačkog izvoza u Palestinu. Revizionistički cionisti bili su glavni promotori ovog sporazuma (poznatog kao „Haavara sporazum“ ili „sporazum o transferu“), koji je većina dijaspore osudila [3].
Godine 1934, SS oficir Leopold von Mildenštajn posjetio je Palestinu, gdje ga je dočekao Ben Gurion. Ova medalja nosi natpis: „Nacista putuje u Palestinu i piše o tome u Der Angriff“. Kasnije je von Mildenštajn angažovao Ajhmana da organizuje konvoje za „konačno rješenje“.
• U aprilu 1935, nacističke vlasti su dozvolile Betaru da nosi crne uniforme jer su smatrale da ovaj pokret najbolje podržava ove sporazume [4].
• U intervjuu za dnevnik Der Angriff (Napad), u septembru 1935, revizionistički cionistički bankar Georg Kareski brani Nirnberške rasne zakone. Objašnjava da oni idu u istom smjeru kao zakoni koje predlažu revizionistički cionisti: „Nirnberški zakoni od 15. septembra 1935, pored svojih ustavnih odredbi, čine mi se potpuno u skladu s međusobnim poštovanjem specifičnosti svakog naroda. Prekid procesa rastapanja mnogih jevrejskih zajednica, koji je podržavan mješovitim brakovima, s jevrejske tačke gledišta sasvim je dobrodošao. Za uspostavljanje nacionalnog jevrejskog postojanja u Palestini, ovi faktori, religija i porodica, imaju ključnu važnost.“
• Godine 1936, u intervjuu za komunistički list New Masses, Žabotinski izjavljuje: „Revizionizam je naivan, brutalan i primitivan. Divljački je. Izađete na ulicu i uzmete bilo kog čovjeka – Kineza – i pitate ga šta želi, i on će vam 100% odgovoriti. To smo mi. Želimo jevrejsko carstvo. Kao što postoje italijansko ili francusko carstvo na Mediteranu, mi želimo jevrejsko carstvo. […] Palestina mora biti domovina za deset ili dvanaest miliona Jevreja.“ [5].
Cionisti su sanjali o jevrejskom „nacionalnom ognjištu“, dok su revizionistički cionisti težili „carstvu“.
• Godine 1937, revizionistički cionisti su takođe podržali francusko-poljski projekat poznat kao „Plan Madagaskara“. I ovdje je cilj bio suprotstavljanje asimilacionizmu i podsticanje transfera na Madagaskar radi izgradnje jevrejskog carstva.
• Tek 1938. godine njemačka revizionistička cionistička partija (Staatszionisten) je raspuštena.
• Žabotinski je umro na početku Drugog svjetskog rata tokom egzila u Njujorku. Ben Gurion se protivio povratku njegovih posmrtnih ostataka u Izrael. Međutim, revizionistički cionisti su nastavili da sarađuju s nacistima.
• Tokom cijelog rata, mađarski „revizionistički cionist“ Rezső Kaštner pregovarao je tajno s nacistima. Čak se sastao s Adolfom Ajhmanom, vjerovatno 1944, i o tome obavijestio ličnosti poput Davida Ben Guriona. Tvrdio je da je dobio dozvolu za bijeg za one koji plate svoju slobodu. Prikupio je najmanje 8,6 miliona švajcarskih franaka, ali ih je poslao u smrt. Na kraju rata, postao je portparol izraelskog ministra trgovine i industrije. Ipak, 1953. je optužen da je prevario mađarske Jevreje i opljačkao ih. Postao je omražena figura u Izraelu i ubijen je tokom suđenja. Prema novijoj knjizi istoričara Nadava Kaplana, njegovo uklanjanje bilo je operacija tajnih službi koju je naručio David Ben Gurion [6]. Postavljeno je pitanje kome su Kaštnerove mahinacije koristile: samo nacistima ili i „revizionističkim cionistima“? Drugim riječima, jesu li dvije grupe sarađivale protiv mađarskih Jevreja?
U intervjuu za Life 1960, Ajhman je tvrdio da je Kaštner „pristao da učini sve što može kako Jevreji ne bi pružali otpor deportaciji, pa čak i da se ponašaju pristojno u sabirnim logorima, ako zažmurim i pustim nekoliko stotina ili hiljada mladih Jevreja da emigriraju u Palestinu, što je bila dobra pogodba“. Drugim riječima, žrtvovao je 450.000 mađarskih Jevreja da bi spasio 1.684 revizionistička Jevreja.
• Sve ove afere ponovo su isplivale kada je sudija Benjamin Halevi, koji je presudio u slučaju Rezső Kaštnera, morao predsjedavati suđenjem SS-oficiru Adolfu Ajhmanu. Ovaj je potvrdio da je bio član revizionističke cionističke organizacije. Naravno, to nije bilo moguće provjeriti, ali je Hana Arent, koja je prisustvovala suđenju, bila uvjerena u to.
Od tog trenutka, Sovjeti su osudili kolaboraciju između revizionističkih cionista i nacista, ali Zapad, ne ispitujući njihove tvrdnje, proglasio je Hruščova antisemitom.
Iako Benjamin Netanjahu nikada nije javno tvrdio da slijedi Vladimira Žabotinskog, uvijek je predstavljao njegovog nasljednika, Jicaka Šamira, kao svog mentora.
Tokom poslijeratnog perioda, revizionistički cionisti su se ukorijenili u Mosadu, pod vođstvom Jicaka Šamira. Počinili su razne zločine u Latinskoj Americi, Africi i Aziji, uz zaštitu CIA-e u kontekstu Hladnog rata. U to vrijeme su regrutovali komandanta specijalnih SS snaga, Ota Skorzenija.
Sada, dok svjedočimo masakru palestinskih civila pod izgovorom borbe protiv Hamasa, koji ionako više nema sredstava za otpor, ne možemo a da se ne zapitamo: ne ponaša li se i Benjamin Netanjahu kao nacista?
Benjamin Netanjahu je sin Benciona Netanjahua, ličnog sekretara fašiste — i „možda naciste“ — Vladimira Žabotinskog.
Da stvari budu jasne, Benjamin Netanjahu, koji je uvijek odbijao da govori o „Velikom Izraelu“, spomenuo ga je tokom intervjua na 24News na hebrejskom, prije mjesec dana, 23. avgusta 2025. Odgovarao je na pitanja novinara Šarona Gala, bivšeg poslanika partije Israel Bejtenu. Ovaj mu je uručio amajliju, koja nije prikazana na ekranu, a koja predstavlja „mapu Obećane zemlje“, odnosno „Veliki Izrael“. Zatim ga je pitao da li se osjeća bliskim toj ideji. Provokativno, premijer je odgovorio da se osjeća obaveznim „istorijskoj i duhovnoj misiji“ i da je „veoma“ privržen viziji „Velikog Izraela“ [7].
Dana 23. avgusta 2025, Benjamin Netanjahu je na 24News izjavio da je njegova „istorijska i duhovna misija“ ostvarenje Velikog Izraela od Nila do Eufrata. On je jedini šef vlade na svijetu koji javno najavljuje namjeru da anektira svoje susjede.
Izvještaj „Specijalnog komiteta“ UN-a nije samo stručno mišljenje na koje će se sudije Međunarodnog suda pravde moći osloniti. To je i pitanje upućeno nama: jesmo li izvukli zaključke iz postupne promjene režima u Izraelu?
Izraelci koji odbijaju da se suoče s istinom biće sljedeće žrtve Netanjahua: kao što su nacisti ubijali njemačke demokrate, revizionistički cionisti neće imati obzira prema njima.
[1] „Prakse i aktivnosti izraelskog naseljavanja koje utiču na prava palestinskog naroda i drugih Arapa na okupiranim teritorijama“ (referenca A/79/363), Specijalni komitet zadužen za istraživanje izraelskih praksi koje utiču na ljudska prava palestinskog naroda i drugih Arapa na okupiranim teritorijama, Ujedinjene nacije, 20. septembar 2025.
[2] „Državni udar strausijanaca u Izraelu“, Tijeri Mejsan, Mreža Volter, 7. mart 2023.
[3] Prema Institutu Žabotinski u Tel Avivu, različite organizacije revizionističkog cionističkog pokreta bile su odgovorne za dovođenje u Palestinu 72 ilegalna imigranta 1937, 3.240 tokom 1938, 14.476 tokom 1939. i 3.609 tokom 1940. Izvor: prepiska instituta s Francisom Nikosijom (br. 469 od 28. septembra 1976).
[4] Treći Rajh i pitanje Palestine, Francis R. Nikosia, Univerzitet Teksasa (1985).
[5] „Smeđe košulje u Cionu: Žabotinski – jevrejski Hitler“, Robert Gesner, New Masses, sveska 14, br. 8, 19. februar 1935.
[6] „Zašto je Kaštner ubijen?“, Nadav Kaplan, Steimatzky (2024).
[7] Volter, međunarodne vijesti – br. 140-141 – 5. septembar 2025.
Prevod: PCNEN/AI
0 Comments