Piše: Omer ŠARKIĆ

Jutros je ovaj portal objavio tekst Kristijana Grđana „Jadna li nam svima majka“ u kojem autor uglavnom krivi Trampa da je “svo značenje međunarodnog prava palo u vodu jednim običnim predsjedničkim izborima; onaj tko ima jaču vojsku, više para i više utjecaja je taj koji vodi svijet: svima ostalima jadna im majka”.

Autor u svojim tezama i analizama – kao što to sada radi većina neoliberalnih analitičara i kolumnista, za krah “međunarodnog poretka” krivi Trampa, sa poznatim tezama da je Putin đavo koji je ničim izazvan napao Ukrajinu i slično. Niko od njih se ne osvrće na stalna prethodna upozorenja Rusije da je Zapad prekršio obećanje o ne širenju NATO-a na Istok, da je ukrajinski ulazak u NATO crvena linija za Rusiju, na “obojenu revoluciju” sa Zapada potaknutom, kojom je doveden aktuelni režim u Ukrajini. Autor(i) zaboravljaju kako su nam mejnstrim mediji za vrijeme “demokrate Bajdena” rat sa Rusijom preko Ukrajine predstavljali kao zaštitu međunarodnog poretka i Zapada, dok su istovremeno Bajden, Zapad i ti isti mediji svestrano podržavali genocid nad Palestincima – koji podržava i Tramp, a koji je najflagrantnije kršenje tog istog međunarodnog prava na koji se pozivaju. Isti ti mediji – koji su pod tota(litar)lnom kontrolom “demokratskog Zapada” bi na naslovnim stranama objavljivali ako bi u Kijevu poginuo ili bio ranjen jednocifren broj ukrajinskih civila, a prećutkivali ili kao sporednu vijest objavljivali vijest o trocifrenom broju ubijenih civila u Gazi. Uz to, kada bi objavili vijest o desetinama ili stotinama ubijinih Palestinaca, obavezno bi pomenuli “ekstremni, teroristički, islamistički Hamas” – kao opravdanje za maskre, dok vijesti o ubijenim civilima u Ukrajini nikad ne bi propratili vijestima o neonacističkim djelovima ukrajinskog otpora i njihovim zvjerstvima.

U vrijeme “ljevičara Bajdena” i “ljevičarsko-demokratske politike” koju je on personifikovao, u Evropi koja je bespogovorno slijedila američku politiku, osim što je odavno zabranjeno ruskim sportistima da se takmiče ne evropskim i svjetskim takmičenjima, čak su knjige čuvenih ruskih klasika poput Dostojevskog bile zabranjivane, sklanjane iz knjižara. Istovremeno, izraelski sportisti – iako Izrael nije u Evropi, nesmetano su igrali evropske lige i prvenstva, a otkazivano je učešće palestinskim piscima na manfistacijama na koje su prethodno bili uredno pozvani. Iako je “osnovno demokratsko pravo, pravo na iskazivanje protesta”, zabranjivani su propalestinski protesti – protesti koji se solidarišu sa žrtvama genocida!

Međunarodno pravo ili bar ono što nam se je pod tom krinkom prodavalo desetljećima, palo je i potpuno razobličeno slučajem Asanž. Inkvizicijski progon novinara i izmišljene optužbe za špijunažu čovjeka koji je shodno svim novinarskim pravilima otkrio najveće svjetske tajne i zločine – koje su od javnog interesa, Amerika i Zapad ne samo da su podržali, nego su stajali iza njegovog nezapamćenog progona, iako su se decenijama lažno kleli u slobodu štampe  –  “boreći se za nju u neslobodnim, nezapadnim društvima”.

Poslije Asanžovih javno iznesenih nepobitnih dokaza o najstrašnijim zločinima – u Iraku i Avganistanu, na primjer –  ili prisluškivanju njemačke kancelarke Merkel od strane “prijateljske” SAD, umjesto da se Asanž slavi a pokrene postupak protiv zločinaca i onih koji su naredili nelegalno prisluškivanje “svog prvog evropskog saveznika”, on je gonjen kao zvijer, a na kraju, poslije godina proganjanja, nemještaljki,  izgnanstva i psihičke torture nad njim u petogodišnjem, najgorem zatvoru, natjeran je da prizna nepostojeću krivicu!

Asanž nas je još tada upozorio da, ako se ne usprotivimo, čeka nas ovo što smo dočekali.

Nijesmo se usprotivili.

Tramp je samo očekivana i logična posljedica na koju nas je upozoravao, a podržani masakar “civilizovanog i demokratskog Zapada” nad Palestincima uvjerio. Tramp je plod naše prethodne šutnje, dvojnih standarda, plaćenih analitičara i kolumnista koji su “analizirali” i pisali onako kako to od njih traže donatori i mejnstrim mediji, a ne onako kako je stvarno i kako su mnogi od njih istinski osjećali.

Na kraju da pomenem fakte koji se ne mogu demantovati:

Daleko najveći broj veta u SB UN su stavile SAD, koje najviše i najčešće prijete UN i izlasku iz njih, a UN su valjda osnov međunarodnog poretka!? U daleko najvećem broju ratova u svijetu učestvovale su SAD, a ne Rusija ili Kina, na primjer. SAD imaju preko osamstotina vojnih baza van svoje zemlje, a Rusija i Kina zajedno manje od pedest… Sve ovo je iz vremena prije Trampa, a “civilizovani, zapadni svijet” je to podržavao, tako da Tramp nije došao iznebuha – kao ni Hitler svojevremno, već je logična i očekivana posljedica.

Zbog toga će nam sada svima jadna biti majka, ali jadna na kvadrat!