Kad god dođem na Žabljak divim se Durmitoru i jezerima. I uvijek se zapitam kako je to roditi se i odrasti u ovakvoj ljepoti i visinama. Nekako bude logično da su svi gorostasi.

Društvo je htjelo da penje Sedlo taj dan. Odbio sam jer imam problem sa stazama koje su uske i koje su s obje strane provalije. Ali sam se radovao što ću po prvi put detaljno istražiti Žabljak. Jer decenijama to su samo jezera i planine, pa se na Žabljaku samo na kraju popije kafa, čaj ili pivo.

Iskreno bolje bi mi palo da sam se suočio s provalijama Sedla.

Gdje su ti gorostasi?

Najprije da se pozabavimo činjenicama:

• Žabljak nije grad nego je naselje.
• Žabljak je imao aerodrom nekada.
• Žabljak ni dalje nije svoje turističke potencijale ni približno iskoristio.
• Žabljak tokom cijele godine može da ima aktivnu turističku sezonu, kao ni jedno drugo naselje u Crnoj Gori.
• Nema je!
• Žabljak ima ostatke ski staze s Momčilovog grada. Ima Savin kuk koji je jeza od organizacije tokom zime za one koji znaju šta je skijalište.
• Žabljak ima prsten oko Durmitora, Malu Crnu Goru, Kanjom Sušice, Bobotov kuk, Škrčka jezera, Vražije, Riblje, Zminičko, Njegovuđu, Crvenu gredu, Malog i Velikog Međeda, Crno jezero, Podgoru, pogled na kanjon Tare, Zabojsko jezero, Sedlo, Prutaš, Raklje, ima stećke ili mramorja (grčka groblja), Bare Žugića, Pašinu vodu… mogao bih do ujutru.

E sad da bi Žabljak bio grad, po mišljenju Joanikija drugog, potonjeg mitropolita, mora da ima hram. Velelepni naravno. Naravno je da se lokacija dobije besplatno od Države ili Opštine, da te anatema ne stigne, jamačno. Komunalija će biti oslobođeni. Finansiraće ktitori, među kojima nema onih koji su Bogu ugodni, ali neka plate kintu – dobiće dio freske, misleći da će im duša u sami RAJ. Je li to po planskim dokumentima – nije bila ni crkva na Rumiji.

Evo nemam licencu za bacanje anatema, a ni strukovno nijesam obrazovan da dajem blagoslove. Ali znam šta naselju Žabljak treba.

Žabljak zna da ima periode sa više turista nego stanovnika. I potrebna mu je funkcionalna bolnica. Taj dan sam obišao lokaciju sadašnje bolnice. Tamo su dva objekta – stara bolnica koja je u fazi raspadanja i moguće ugrožavanja sigurnosti prolaznika, koja je u vlasništvu Države i sramota za Žabljak. Drugi objekat je bolnica – koja je u funkciji, ali je u sličnom stanju.

Žabljak u centru ima memorijalni park za žrtve NOB-a i Narodne heroje kraja, koji je u sramotnom stanju – zarasle staze, korov kroz klupe koje su satrule i klasičan primjer prema uniženju onoga što nam je donijelo slobodu, dok je Joanikije prvi bio šta? Pragmatičan?

Žabljak treba da ima strategiju očuvanja prirodnog bogatstva, a to znači da ne smiju da se ugrožavaju granice NP Durmitor, a posebno ne u dijelu koji sada već prijeti ugrožavanju vodoizvorišta sa koga se napaja vodom.

Žabljak nije grad nego naselje i ima potencijal, kakav druga naselja baš i nemaju. Tamo je donešena Deklaracija o Crnoj Gori kao Ekološkoj Državi na jednoj livadi, a na drugoj livadi istog naselja proslavljeno 30 godina te Ekološke Države, koja je u stvari laž političara koji pokušavaju da nam nametnu da je živimo. Za 30 godina srušen je biser arhitekture – hotel Durmitor, a hotel Planinka doveden do neupotrebljivosti i spreman je na rušenje. Čak mu se jedva i guvno iza nazire koliko je zaraslo, kao simbol sabiranja u Crnogoraca.

Evo i Plužine će uskoro dobiti saborni hram. Malo li nam je Pivski manastir? Samo ko će se tamo sabirati, kad u Plužinama ove godine imamo samo tri đaka prvaka.

Voljeli bi svi da jesmo kakvi bi željeli. A biće da to treba da prepustimo onima koji nas gledaju.

Žabljak je na žalost tuga pri onome što je bio za vrijeme SFRJ. I tada mu nije trebao hram da bi bio grad.