Na tribini Nacrt zakona o uređenju prostora i gradnji i Predlog zakona o morskom dobru održanoj sinoć 22.01.2016. u Petrovcu, nedvosmisleno je poručeno da će “ključevi Crne Gore”, kuće, imanja i nepokrenosti, ostati u rukama njenih građana i da niko drugi bez njihovog odobrenja neće raspolagati prvatnom svojinom građana po cijenu blokade čitavog Primorja i svakog djelotvornog oblika dostojnog građanskog otpora.

Do tada će pokušati da ostvare realan dijalog baziran na povlačenju ovih zakonskih predloga i totalnoj reviziji dosadašnje investicione politike.

Tražimo novu kategoriju investicija i investitora kojima nije problem poštovanje zakona, naših interesa i pravila tržišne utakmice. Tražimo promotere investicione politike koji će biti ozbiljno shvaćeni svuda u svijetu, koji će stajati iza svoje riječi, pravnih i ekonomskih principa.

Dakle, Nacrt zakona o uređenju prostora i gradnji sa Predlogom zakona o morskom dobru predstavlja do krajnjosti komplementarnu zakonodavnu inicijativu diskrecionog tipa i krunu višedecenijske razarajuće investicione politike, koja tekućim nastojanjima dovodi do: široke nacionalizacije privatne svojine u vremenu Evropske Unije i najrazvijenijih svojinsko-tržišnih odnosa u njenoj istoriji, podržavljenje i državno upravljanje vjerskim objektima svih vjeroiapovjesti, najrazličitijih namjena i oblika korišćenja, ukidanje slobode tržišta i podržavljenje najperspektivnijih grana privrede u Crnoj Gori: turizmu, energetici i poljoprivredi. Štaviše, sve je podržano neobičnom sudskom i upravnom praksom koja se iz dana u dan mijenja, kojom se na neobične i neprihvatljive načine ruši klasičan način odlučivanja bez promjena samih zakona koji su ne samo decenijama nego i znatno duže jedni te isti sa jednom te istom praksom, suprotno međunarodnim obavezama i legitimnim očekivanjima.

ZAKLJUČCI:

1. Predlog Zakona o morskom dobru predviđa da se basnoslovne cifre od koncesija u primorskom pojasu, gradnje, pristaništa za jahte i brodove u lukama, turizma u najeksluzivnijem pojasu u državi, izdavanje obale, da se kompletan taj prihod, mjeren desetinama milijardi eura, izmjesti iz prihoda budžeta Crne Gore na poseban račun agencije koju određuje zakon. Ako najkrupniji priliv novca u državi ide na jedan nekontrolisani račun Agencije za morsko dobro, kojim će se onda sredstvima finansirati “ravnomjerni regionalni razvoj” ne samo Primorja, nego i kontinentalnog dijela i sjevera Crne Gore, zar nismo na taj način svi zajedno na jednom ogromnom trajnom gubitku?!
2. Isti zakon predviđa protjerivanje, rušenje i nacionalizaciju ljudi i vlasnika privatnih posjeda u oblasti morskog dobra uključujući privatne kuće, stanove, sve što se nalazi u režimu privatne svojine na području morskog dobra. Istovremeno, sama zona se određuje paušalno „6 m iza linije do koje dopiru talasi za vrijeme NAJVEĆEG nevremena“, iako se u pravu, nauci i životu koriste standardi „prosječan“ , „normalan“ , „stalni“, „uobičajen“, dok se krajnje vrijednosti uvijek isključuju upravo zbog osnovne pravne sigurnosti. Ovakvo određenje je krajnje diskreciono i teoretski obuhvata granicu mora japanskog cunamija ili biblijskog potopa ili uopšte bilo kakve konstatacije hidrometeorološkog zavoda koja nekom padne na pamet, iako se zna da nikako nije moguće izvršiti prava egzaktna mjerenja do koje tačke dopire poslednja kap talasa kod najvećih nepogoda, već se time može diskreciono manipulisati, što i jeste cilj ovakve odrebe.
3. Predlog zakona o morskom dobru je regulativa na koju se oslanja Nacrt zakona o prostornom planiranju i gradnji koji 6 primorskih opština pretvara u jedinstveno obalno područje kojim planski upravlja Vlada. Isti do krajnjosti proširuje pojam „objekata od OPŠTEG INTERESA“ prije svega državnog ali i lokalnog značaja, u koje spadaju i hoteli sa 4 i više zvijezdica (bilo kog kapaciteta, što je dakle turistički standard), ali i vjerski objekti, lokalne žičare, kućne hidrocentrale, vjetro i solarne elekrane i još mnogo objekata pretežno privatnog a nikako javnog značaja. Iako Nacrt zakona o prostornom planiranju i gradnji ističe da je navedena standardizacija „opšteg interesa“ bitna samo za taj zakon, ipak postoje blanketne odredbe dva važna zakona (o državnoj imovini i eksproprijaciji) koja određuju pitanje režima svojine, gdje je presudan status objekta u planskoj dokumentaciji, kao što su odredba čl. 13 važećeg Zakona o državnoj imovini koji direktno reguliše „DOBRA OD OPŠTEG INTERESA“ a njima naravno upravlja država, a i laiku je jasno da ne postoji nikakva razlika između „OBJEKTA O OPŠTEG INTERESA“ iz Nacrta zakona o planiranju i gradnji i „DOBRA OD OPŠTEG INTERESA“ iz Zakona o državnoj imovini kojim upravlja država. Dakle, ne samo da se vrši besprizorna eksproprijacija, intervencionizam i oduzimanje radi izgradnje svih mogućih vrsta objekata, bili oni privatnog, javnog ili komercijalnog značaja, koje zakon po slobodi pisaca neograničeno nabraja, nego se i postojeći i novi objekti „od OPŠTEG INTERESA“ stavljaju pod upravu države, Vlade i u potpunosti isključuje njihovo upravljanje i gradnja u skladu sa principom jednakosti primjene zakona, tržišne utakmice i privatne svojine bilo da su oni: privredni, poljoprivredni, turistički ili čak vjerski. Sa druge strane u oblasti privrede se širi državni intervencionizam zasnovan na diskrecionom protekcionizmu i diskriminaciji učesnika na tržištu.
4. Osim toga, isti Nacrt predviđa rušenja i iseljavanja ljudi na „divljim naseljima“ iako znamo da jedno naselje ne može biti divlje ako je razvijano godinama pred očima državnih i lokalnih vlasti, već se radi o kategoriji prećutno stečenih prava kako u smislu projektovanja prostora, tako u smislu same gradnje.
5. Ovaj Nacrt je jednom riječju uperen kao agresija protiv ne samo građana, nego svih vrsta i kategorija nosilaca prava i korisnika imovine: lokalnih samouprava a posebno i izrazito primorskih, vlasnika zemlje, porodičnih stambenih zgrada, stanovnika divljih naselja kojima su vlasti implicitno sugerisale nastanjivanje a eksplicitno prećutkivale gradnju i razvoj takvih naselja legitimišući ih da stiču prava gradnje, privrednika i investitora koji žele da učestvuju na crnogorskom tržištu bez neprimjerenih privilegija i pod jednakim inspekcijskim i administrativnim tretmanom ostvaruju konkurentnim putem profit, protiv vjerskih organizacija: crkava i vjerskih zajednica, protiv interesa inžinjera i ljudi od struke, najzad protiv normanlnih i poštenih građana.

UČESNICI:

Matica Boke, Tivatska akcija, Expeditio, Mogul, Naše ognjište, Jaz i Mrčevo polje, Tivatska antikorupcijska akcija, Žičare Budve, Inžinjerska komora Crne Gore, nezavisni poslanici Skupštine Crne Gore: Mladen Bojanić, Obrad Gojković, Dritan Abazović, poslanici lokalnih skupština, inžinjeri, arhitekte, ekonomisti, pravnici, vlasnici nepokretnosti i privatni preduzetnici.

———————-

Napomena: Naslov je dao PCNEN