Oni koji danas migriraju to čine iz istih razloga iz kojih su milioni Evropljana nekada napuštali svoje zemlje. Oni bježe od siromaštva, rata ili represije, ili su u potrazi za novim životom na novoj teritoriji. Štaviše, mnogi današnji migranti poput onih koji hrle u Liban (i Jordan) imaju zakonsko pravo na azil prema Konvenciji o statusu izbeglica iz 1951. i potonjem Protokolu o statusu izbeglica iz 1967. Kada potencijalne izbjeglice zaustave prepreke na moru, kada se stavljaju u pritvor na pretjerano dug vremenski period u nezadovoljavajućim uslovima ili im se zabrani ulazak zbog restriktivnih zakonskih interpretacija, zaštita međunarodnog prava je izgubljena, piše Kofi Anan, nekadašnji generalni sekretar UN.

U autorskom tekstu koji prenosi beogradski Danas, Anan kaže da će migracija postojati “sve dok najsiromašnije i najugroženije ne izbavimo iz uslova od kojih oni beže”. “Ranih osamdesetih godina sam radio u Agenciji UN za izbjeglice i sjećam se kako su evropski politički lideri, intelektualci i akademici mitingovali zbog čamca s ljudima koji bježe iz Vijetnama. Svijet ima moralnu dužnost da se na isti način i danas ujedini”.