Nošenje kapa i šešira u početku je bila privilegija muškaraca, i to onih iz visokog društva, dok su žene glavu pokrivale velovima, maramama ili kapuljačama.

Oni koji drže do svog izgleda u ormanu sigurno imaju bar jedan šešir. Ovaj deo garderobe danas se uglavnom smatra modnim detaljem, ali nije uvek bilo tako. Šeširi i kape stari su gotovo koliko i ljudska vrsta i nemoguće je tačno utvrditi kada su nastali. Pokrivka za glavu bila je potrebna i stanovnicima hladnih predela kako bi se zaštitili od zime, ali i onima koji su naseljavali tople krajeve – da bi se zaklonili od vrelih sunčevih zraka. Pretpostavlja se da su pripadnici drevnih plemena štitili glavu od hladnoće i kiše primitivnim šubarama od životinjskog krzna kojima su umotavali glavu, a da su prvi "šeširi" stanovnika tropskog pojasa bili načinjeni od slame i lišća.

Jedan od najstarijih tragova postojanja šešira otkriven je na crtežu u grobnici u iskopinama drevne Tebe, na kojem je prikazan čovek čija je glava pokrivena šeširom ispletenim od slame. Kod starih Grka i Rimljana šešir je imao i simbolički značaj: oslobođeni robovi dobijali su "kapu slobode", a u drevnoj Grčkoj napravljen je i prvi šešir sa obodom.

Jedan od najpopularnijih materijala za pravljenje kapa i šešira jeste filc. Smatra se da su prve šešire od filca napravili pripadnici azijskih nomadskih plemena, koji su od istog materijala – specijalno obrađene vune – pravili i šatore i odeću.

Nošenje kapa i šešira u početku je bila privilegija muškaraca, i to onih iz visokog društva, dok su žene glavu pokrivale velovima, maramama ili kapuljačama. Vremenom, proizvodnja je rasla, materijali su postajali jeftiniji i raznovrsniji, pa su šeširi ušli u široku upotrebu. Pravljeni su od vune, dabrovog krzna, slame, ali i od konjske dlake, trave i papira, tako da izgledaju kao slameni.

Kod muškaraca šeširi su uglavnom bili statusni simbol, pa su se pripadnici mnogih zanimanja mogli prepoznati izdaleka po kapi koju nose. U 18. veku pojavile su se troroge kape, a zatim i dvoroge, koje su bile popularne kod umetnika i intelektualaca, sredinom 19. veka nosili su se meki panama šeširi, ali i polucilindar i cilindar, nezaobilazan uz svečano odelo – smoking. Žene su šešire nosile kao modni detalj: polovinom 19. veka bili su širokog oboda, ukrašeni trakama, cvećem, perjem ili tilom, da bi se stilovi kasnije menjali, a šeširi postajali praktičniji i manji.

I dok se nekada nije moglo zamisliti da dobro obučen čovek ili otmena dama na ulicu izađu bez šešira, ubrzanjem životnog tempa, šeširi su izašli iz svakodnevne upotrebe. Danas se obično nose u svečanim prilikama, a mnogi ih, slično našim precima, potraže i kada upeče sunce ili stegne mraz.

Politika