Moderni naučni lovci na duhove koriste se magnetnim, električnim, optičkim i termalnim senzorima za nadgledanje mjesta opsjednutih duhovima

O jednoj neobičnoj, eksperimentalno dokazanoj pojavi, jedan je istraživač rekao duhovitu rečenicu: "Ovo radi u praksi. Pitanje je – radi li u teoriji?"

Sličnih pojava, rupa u tapiseriji moderne nauke, dr Klod Svenson – autor knjige "Sinkronizovani svemir" – izdvojio je dvanaest. I u "tvrdim naukama", kao i u paranormalnom, primijećene su pojave ili u laboratorijima izvedeni ogledi koji prkose trenutnim naučnim teorijama. Neke od tih zagonetki možda pokazuju put prema paradigmi koja neće negirati, nego će priznati i integrisati duh i svijest u nauku. Među ovih dvanaest tačaka dr Svenson je izdvojio one o kojima su se u protekle tri decenije akumulirali brojni naučni dokazi što, prema Svensonu, "pokazuju da je sadašnja naučna paradigma slomljena".

"Rupe" u nauci

U tzv. tvrdim naukama Swanson je izdvojio crnu materiju nepoznatog oblika koja čini veći dio materije u svemiru. Ta materija nije predviđena standardnim modelima fizike niti iko razumije što je ta stvar. Potom navodi da je i zakon gravitacije ozbiljno poljuljan; eksperimenti Saxla i Allaisa pokazali su da Fukoova klatna osciluju u neobičnim smjerovima tokom pomrčina Sunca; NASA-ini interplanetarni sateliti pokazuju postojane pogreške u putanji. Ništa od toga ne može se objasniti ni predvidjeti Ajnštajnovom teorijom opšteg relativiteta.

I fenomen hladne fuzije suprotstavlja se shvaćanju fizike, pa ipak je u raznim oblicima ponovljen u više od 500 laboratorija. Nedavne studije Instituta za istraživanje električne energije, velike neprofitne istraživačke organizacije koju finansiraju nacionalne energetske kompanije, pokazale su da hladna fuzija radi, kao i studija američke mornarice. Otkriveno je da su u izvornoj MIT-ovoj studiji, koja je navodno opovrgnula hladnu fuziju, podaci bili krivotvoreni. Današnja fizika ne može je objasniti, ali ona radi.

Svenson navodi i grozdove napona. Pod određenim uslovima milijarde elektrona mogu se tijesno "slijepiti" uprkos zakonu elektromagnetizma, koji kaže da se isti naboji odbijaju.

Grozdovi napona

Grozdovi napona su mali, promjer im je milioniti dio metra i sastoje se od desetina ili stotina milijardi elektrona. Trebali bi se razletjeti enormnom brzinom, ali to se ne događa. To govori da u zakonima o elektromagnetizmu nedostaje nešto važno.

Zagonetka su i kvazari, navodno najudaljeniji astronomski objekti, ali često su mlazovima gasova povezani s obližnjim galaksijama. Dakle, možda nijesu toliko udaljeni, a onda je njihov pomak prema crvenom rezultat neke još neshvaćene fizičke pojave.

Potom, brzina svjetlosti, za koju se mislilo da je neprobojna granica, pređena je u nekoliko novijih eksperimenata. Pojave poput poremećaja na Suncu, kojima treba 8 minuta da postanu vidljivi na Zemlji, trenutno se registriraju na akupunkturnim tačkama subjekata na koje su priključeni instrumenti. Čini se da tačke reagiraju na solarne događaje nekom drugom silom, koja svemirom putuje puno većom brzinom od svjetlosti.

To su najupadljivije anomalije u "tvrdim naukama". No, u laboratorijima su se nakupili dokazi i o paranormalnim efektima koje je moguće naučno potvrditi.

Eps i psihokineza

Masovni eksperimenti u laboratoriju PEAR Univerziteta Prinston i drugdje dokazali su da je izvančulna percepcija stvaran, statistički provjerljiv naučni fenomen. U hiljadama eksperimenata s desetinama subjekata pokazano je da je ovaj oblik komunikacije stvaran i da ne pokazuje mjerljivo slabljenje s udaljenošću.

To ga čini drukčijim od bilo koje poznate fizičke sile.

Psihokineza je takođe dokazana u mnogim eksperimentima. Čak i na udaljenosti od više hiljada milja se ponašanje mašina zvanih "generatori slučajnih događaja" (REG) mijenjalo pomoću namjere ili psihičke sile udaljene osobe. Vjerojatnost da su ti efekti stvarni, a ne posljedica slučaja, sada se mjeri u milijardama prema jedan. Drugim riječima, ovaj fenomen je stvaran.

Astralna tijela i duhovi

Eksperimenti su pokazali da se tokom nekih izvačulnih iskustava "astralno tijelo" ili središte svijesti pojedinca može detektovati na udaljenim lokacijama. Kada su pojedinci "izašli iz tijela" i fokusirali svoju svijest na neko drugo mjesto, na tome udaljenom mjestu izmjereni su fizički poremećaji – neobične svjetlosne, električne, magnetske i druge fizičke sile koje pokazuju da "astralno tijelo" nekada ima fizički mjerljiva svojstva.

I na kraju – duhovi. Moderni naučni lovci na duhove koriste se magnetnim, električnim, optičkim i termalnim senzorima za nadgledanje mjesta opsjednutih duhovima. U stotinama slučajeva tehnički obučeni istraživači su otkrili mjerljive fizičke anomalije koje se javljaju kada su duhovi navodno prisutni.

Neki ljudi tvrde da su vidjeli duhove, a mnogi izvještavaju o neobičnim hladnim mjestima i neobičnim trncima na koži, a lovci na duhove pokazali su da se neuobičajena magnetska polja i jaki naponi javljaju na tim istim, duhovima opsjednutim lokacijama. Istovremeno kada su izmjereni magnetski i električni poremećaji, fotografisane su neobične kugle.

Nijednu od navedenih tačaka nije moguće objasniti postojećom paradigmom.

Krešimir Mišak