Dodjeljivanje nagrada za mir i humanizam Đukanoviću i Maroviću predstavlja uvredu žrtvama rata, jer su oni od 1990. do 1997. godine slijedili politiku Slobodana Miloševića čiji su rezultati zločini i stotine hiljada mrtvih i izbjeglih na prostoru bivše SFRJ

Gospodin Vaclav Havel
Podgorica, 17. maj, 2007. godine

Poštovani gospodine Havel,

informisani smo da ste među dobitnicima nagrade za humanizam koje dodjeljuje Internacionalna liga humanista (ILH). Poštovaoci smo Vašeg djela i angažmana i znamo da Vam nagrada istinski pripada.

ILH je, međutim, odlučila da nominuje Svetozara Marovića za prvog "Počasnog ambasadora mira za zemlje jugoistočne Evrope", a Mila Đukanovića za "Zlatnu povelju mira sa plaketom i zlatnom značkom".

Njima će, kao i Vama, nagrade biti uručene u Budvi, 28. maja ove godine.

Dodjeljivanje nagrada za mir i humanizam Đukanoviću i Maroviću predstavlja uvredu žrtvama rata, jer su oni od 1990. do 1997. godine slijedili politiku Slobodana Miloševića čiji su rezultati zločini i stotine hiljada mrtvih i izbjeglih na prostoru bivše SFRJ.

Milo Đukanović je tokom ratova u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini bio na čelu Vlade Crne Gore. Tokom njegovog mandata crnogorski građani učestvovali su, sa vojnicima JNA, u agresiji na Dubrovnik. Ministarstvo unutrašnjih poslova Crne Gore deportovalo je izbjeglice iz Bosne i Hercegovine vojsci Radovana Karadžića, koja je većinu deportovanih pobila. U to vrijeme je i Bukovica, dio opštine Pljevlja u Crnoj Gori, etnički očišćena od Bošnjaka/Muslimana. Svetozar Marović je, takođe, bio na istaknutim funkcijama tokom sukoba na prostoru bivše SFRJ. Bio je jedan od ideologa rata, nacionalne i vjerske mržnje.

Vlast na čijem su čelu bili i Đukanović i Marović, je u kontinuitetu vršila progon neistomišljenika i mirotvoraca. Kasnije su se i oni distancirali od politike rata i sukoba, ali to ih ne može amnestirati od odgovornosti.

Potpisnici ovog pisma su, od 1990.godine bili oponenti ratne politike Slobodana Miloševića, i snažno podržavaju demokratsku i evropsku orijentaciju Crne Gore.

Nagrade Đukanoviću i Maroviću obesmišljavaju misiju ILH, i otežavaju proces suočavanja sa prošlošću.

Gospođa Bakira Hasečić, predsjednica Udruženja žena žrtava rata u Bosni i Hercegovini i ranija dobitnica priznanja ILH, se odrekla nagrade, a dr Milan Popović, profesor Univerziteta Crne Gore, dugogodišnji mirovni i demokratski aktivista je napustio ILH iz istih razloga.

Apelujemo i na Vas da se svojim gestom distancirate od dobitnika koji nagradu ne zaslužuju.

Sa najvećim poštovanjem,

Dr Vjera Begović Radović, Pravni fakultet, Univerzitet Crne Gore

Željko Ivanović, direktor dnevnog lista "Vijesti"

Dr Svetozar Jovićević, profesor Univerziteta Crne Gore

Esad Kočan, glavni i odgovorni urednik nedjeljnika "Monitor"

Veseljko Koprivica, novinar nedjeljnika „Monitora"

Ljubomirka Ljupka Kovačević, mirovna i ženska aktivistkinja

Stevo Muk, direktor Centra za razvoj nevladinih organizacija (CRNVO)

Velija Murić, advokat i predsjednik Crnogorskog komiteta pravnika za ljudska prava

Snežana Nikčević, novinarka Radio Televizije Crne Gore (RTCG)

Andrej Nikolaidis, književnik

Milika Pavlović, književnik i predsjednik pokreta "Javnost protiv fašizma" od 1993.

do 1998.

Dr Miodrag Perović, osnivač i direktor nedjeljnika „Monitor"

Dr Milan Popović, Fakultet političkih nauka, Univerzitet Crne Gore

Aida Petrović, direktorka Crnogorskog ženskog lobija

Milka Tadić Mijović, novinarka nezavisnog nedjeljnika "Monitor"

Daliborka Uljarević, direktorka Centra za građansko obrazovanje (CGO)

Dr Nebojša Vučinić, Pravni fakultet, Univerzitet Crne Gore

Dr Ilija Vujošević, profesor Univerziteta Crne Gore

Dragoljub Duško Vuković, novinar

Aleksandar Saša Zeković, istraživač kršenja ljudskih prava