Hiljadama godina star lijek iz kućne apoteke – med – ponovo postaje interesantan za stručnjake, pošto se pokazalo da uspješnije pomaže zacjeljenju rana od nekih najmodernijih antibiotika.

Medicinski stručnjaci sa Univerziteta u Bonu već godinama stiču veoma pozitivna iskustva sa preparatom "medihani" (medihoney), odnosno specijalnim medicinskim medom koji je na nivou Evropske unije priznat kao medicinski proizvod i čiji se kvalitet redovno kontroliše.

Sada istraživači iz Bona namjeravaju da, u saradnji sa kolegama iz Diseldorfa, Hamburga i Berlina, u narednih nekoliko mjeseci naprave veliku studiju o iscjeliteljskim svojstvima meda, prenosi DPA.

Oni će uporediti to sredstvo liječenja sa drugim terapeutskim metodima, kakav je i korišćenje katjonskog srebra, inače veoma skupo. Pokazalo se da je i primjena tog srebra vrlo efikasna protiv izuzetno otpornih bakterija.

"Medjutim, nije još izvjesno da li srebro koje se oslobadja iz melema nema neke negativne propratne efekte na djecu", upozorava dr Arne Simon sa odjeljenja za rak Dječije klinike Bonskog univerziteta.

Primjenom "medihanija" se dešava da čak i hronične, višegodišnje rane, zagadjene bakterijama otpornim na mnoge antibiotike, zarastu za nekoliko nedjelja.

"Danas se po bolnicama srećemo s ranama otpornim na gotovo sve postojeće antibiotike", kaže dr Simon.

Kad su rane u pitanju, njegovi mali pacijenti spadaju u visoko rizičnu grupu zbog toga što citostatici, kojima se liječi rak, imaju negativno propratno dejstvo da usporavaju zacjeljenje rana.

"Rana normalno zaraste za nedjelju dana, a kod naše djece to često traje mjesec i više dana", kaže dr Simon. Osim toga, djeca koja boluju od leukemije imaju oslabljen odbrambeni sistem. Ukoliko neka klica preko rane dospije do njihovog krvotoka, može da dodje do fatalnog trovanja krvi.

Uspjeh do koga su korišćenjem meda koji su ostvarili bonski ljekari je zapanjujuć. "Mrtvo tkivo se brže odbacuje, rana brže zarasta. Osim toga, promjena zavoja manje je bolna, budući da se melem sa medom lakše skida ne oštećujući novoformirani sloj kože", kaže dr Kai Sofka, specijalista za rane na Dječijoj klinici.

Sofka iznosi još jednu prednost mednih obloga – mnoge rane neprijatno mirišu, što predstavlja veliko opterećenje za pacijenta, a primjenom meda taj vonj se smanjuje.

Poznato je da med ima antispetičko dejstvo, zahvaljujući tome što pčele dok ga proizvode u njega dodaju i enzim "glucose-oxidase". Taj enzim obezbjedjuje da šećer iz meda stalno proizvodi male količine efikasnog antiseptika vodonik peroksida. Njegova prednost u odnosu na isto vještački dobijeno jedinjenje je u tome što je u maloj dozi, ali dovoljnoj da ubije klice i u tome što se konstantno iznova stvara.

Za postizanje efekta koji ima to jedinjenje iz meda, morale bi da se koriste znatno veće količine hemijski dobijenog vodonik peroksida, koji s protokom vremena gubi dejstvo. Medjutim, kod velikih koncentracija vodonik peroksid ne šteti samo bakterijama nego i ćelijama kože.

Treba reći da se "medihani" sastoji od dvije vrste meda – jedne zadužene za stvaranje vodonik peroksida, i druge vrste, dobijene od drveta leptospermum, koje raste u Australiji i na Novom Zelandu, a koji ima naročito jaka antibakterijska svojstva, čak i u obliku desetoprocentnog rastvora, mada se još ne zna tačno kako ta vrsta meda djeluje.

Tanjug