Osim sto crnogorsku javnost povremeno iznenadi stavovima koji se uvijek podudaraju sa zeljama Mila Djukanovica, Janus Bugajski nikada nije napravio neku “strateski” ozbiljnu analizu po pitanju sustine procesa koji se desavaju unutar same SiCG. Zato, kada Bugajski govori da demokrata Keri podrzava “neki oblik nezavisnosti Kosova” i izvlaci zakljucak da ce tako biti i sa Crnom Gorom, u sustini dokazuje da nista nije rekao. Iznio je svoj – licni politicki stav u skladu sa zeljama Mila Djukanovica. Kada Bugajski kaze da su gradjani Kosova za nezavisnost, to znaci da mu se prividjaju gradjani na Kosovu i Metohiji, gdje Albanci traze da preglasaju Srbe i ostale nealbance na teritoriji na kojoj su etnicka vecina. Isto tako, martovske pogrome Albanaca nad Srbima, Bugajski bi hladnokrvno mogao komentarisati na nacin da su “gradjani” vrsili pogrome nad “gradjanima”, zbog ociglednih razlika oko drzavnog statusa te teritorije!?

Upravo zato, kada Bugajski govori o tome da ce SAD postovati volju vecine gradjana Crne Gore po pitanju njenog drzavnog statusa – opet mu se prividjaju gradjani. Nedavno je jedan dukljanski “mini-strateg” i analiticar precizno ustvrdio: “Do nezavisne Crne Gore moze se jedino ukoliko taj projekat podrze manjine”. U toj, samo jednoj recenici, je skoro sve receno. To znaci da projekat nezavisne Crne Gore apsolutno nema prodju (niti je ikada imao) kod drzavotvornih Srba i Crnogoraca u Crnoj Gori, a kojih ima oko 470 000 stanovnika. I drugo, da 15% od tih 470 000, ili 11% od ukupnog broja gradjana Crne Gore, koliko ima Crnogoraca koji govore crnogorskim jezikom, trebaju da se objedine sa nacionalnim manjinama, da bi preglasali narod kojem pripadaju na – cisto nacionalnoj osnovi, jer tu ocigledno – gradjanske osnove uopste nema. Upravo je to razlog i agresivne retorike danasnje crnogorske vlasti, koja kroz huskanje nacionalnih manjina na 400 000 Srba i Crnogoraca koji govore srpskim jezikom, pokusava da zbije redove sa nacionalnim manjinama – da bi se preglasao drzavotvorni narod Crne Gore.

Zbog svega toga, kada Djukanovic porucuje da je on “iskreni borac za crnogorske nacionalne interese”, samo to sto radikalizuje nacionalne manjine, upucujuci ih protiv Srba i Crnogoraca koji govore srpskim jezikom, pokazuje otvoreno da se u sustini radi o iskrenoj, anticrnogorskoj, antisrpskoj i antigradjanskoj politici. Ne treba biti vidovit, pa primjetiti da trajno pogorsanje odnosa izmedju drzavotvorne srpsko-crnogorske vecine i manjinskih naroda dovodi u pitanje nacionalnu stabilnost Crne Gore u dugom vremenskom periodu, pri bilo kakvim rezultatima eventualnog referenduma i nezavisno od njenog krajnjeg drzavnog statusa.

Jevrem Brkovic i teroristicka organizacija COP

Da je Janos Bugajski usao u sajt fasistoidnog tabloida CKL, i tamo procitao na udarnoj naslovnoj strani poslednje izjave “akademika” DANU Jevrema Brkovica, covjeka vrlo bliskog Milu Djukanovicu, mnogo bi naucio o “modernoj” crnogorskoj politici. Jer,
u tom 82. broju CKL-a Brkovic prijeti formiranjem teroristicke organizacije na cijem udaru bi se nasli i Brisel i Beograd, i visoki funkcioneri EU Solana, Baret, Bota, Kristina Galjak. Samozvani akademik Jevrem Brkovic, vec sada sebe vidi u novoj ulozi – duhovnog lidera i politickog arhitekte teroristicke organizacije COP-a te porucuje i prijeti, bez ikakvog straha i smetnje da moze odgovarati za te rijeci: “Ne treba smetnuti sa uma da Crna Gora moze i s Beogradom i s Briselom razgovarati preko ETE , tj. Crnogorskog oslobodilackog pokreta kao autenticnog tumaca “. Kao “autenticne tumace” svojih radikalnih ideja Jevrem Brkovic sigurno ne vidi ljude iz sopstvenog okruzenja. Na taj put zla on sigurno nece poslati svoga sina, dajuci mu snajpersku pusku da kroz opticki nisan “potrazi” Havijera Solanu, prilikom njegove prve sledece posjete zvanicnoj Podgorici, da bi od visokog cinovnika EU napravio – trup. Brkovic nece svojoj supruzi “preporuciti” da iz damskog pistolja puca u Kristinu Galjak, kada ih bude sa njom upoznavao Ranko Krivokapic ili Dragan Kujovic, veliki prijatelji, iznenada projavljenog, “akademika terorizma”. Na taj put, put terorizma, Brkovic ocigledno upucuje one koje godinama truje, izludjuje, zombira, dovodi do izbezumljenosti i crvenog usijanja, sa stranica svoga uvijek huskackog i uvijek sovinizmom zadojenog “Crnogorskog” knjizevnog lista. Upucujuci te, indoktrinacijom izbezumljene i ekstremizmom zadojene, citaoce i “postovaoce” CKL-a u pravcu voda medjunarodnog terorizma, na teroristicke akcije protiv Brisela i Beograda, Brkovic je dosao do kraja svoga evolutivnog puta. Dalje se nema kud! Jevrem Brkovic po svom idejnom evolutivnom putu neodoljivo podsjeca na Ahmada Zakajeva, medijskog lidera cecenskog terorizma.Terorizma, koji je svoje pravo lice pokazao nedavno u skoli Beslana, malog gradica ruske republike Sjeverne Osetije. Posto je svojevremeno gurnuo Cecene ogromnim medijskim presijama na put terorizma, Zakajev se mirno povukao u Londom da prati “rezultate” svoga posla sa – pristojnog odstojanja. Brkovic Zakajevu u prvoj etapi, etapi huskanja, uopste nije ustupao, sto se tice druge etape ostaje da se vidi sta ce biti!?

Otvoreno i javno huskanje na najvece zlo danasnjice – medjunarodni terorizam, i likvidacije visokih cinovnika EU, bez ikakvih posledica po nosioce takvih ideja, samo pokazuje u kakvom se zalosnom stanju Crna Gora danas nalazi.

Niti gradjanska, niti demokratska, niti drzava

Ako se tome svemu doda da u Crnoj Gori vlada klasicni aparthejd, gdje su organi vlasti etnicki ocisceni od predstavnika 60% gradjana Crne Gore koji govore srpskim jezikom, i to sto su svi organi izvrsne, zakonodavne i sudske vlasti Crne Gore sabrani u rukama jednog covjeka – Mila Djukanovica, slika je kompletna.

Dakle, moze se konstatovati da Crna Gora nije trenutno niti gradjanska, niti demokratska, niti drzava. Radi se o privatnom posjedu jednog covjeka – Mila Djukanovica, koji ne vodi puno racuna o ljudima koji su na njegovom “posjedu”, spletom istorijskih okolnosti slucajno “zadesili”.

Bugajski je tu neka vrsta osobitog politickog zacina, u igri vlasnika posjeda pod nazivom “Crna Gora” – Mila Djukanovica, i on valjda treba da pomogne da taj privatni posjed dobije medjunarodno priznanje. Doduse, moze biti da je uloga Bugajskoga mnogo ogranicenija, da se dizanjem prasine oko referenduma prije saveznih izbora, udje u savezne izbore na stari nacin – sa onim istim elementima koji ne daju nikakvu sansu opoziciji na pobjedu. Naravno, ne zbog nekog posebnog politickog talenta diktatorskog rezima, vec zbog toga sto je Djukanovic uzeo sve mehanizme moci u svoje ruke, i stvorio totalitarni sistem gdje vlast na izborima bira samu sebe. Demontaza toga totalitarnog i pljackaskog sistema i sistema aparthejda u Crnoj Gori, predstavlja prvi korak ka saveznim izborima i ka eventualnom referendumu. U protivnom dilema je lazna – da li je bolje zivjeti u privatnoj republici koja je u labilnom savezu sa demokratskom republikom Srbijom ili zivjeti u medjunarodno priznatoj privatnoj drzavi!? Konacno cilj je jasan – treba demontirati privatnu drzavu, sto ce svakako osjetiti i dzep Janusa Bugajskog, poslije cega svakako nece biti nikakve potrebe za njegovim “strateskim uslugama”.

Vojin Grubac, savjetnik za – spoljnu politiku predsjednika SNS-a Andrije Mandica